Petra Jongeneel - 11 mei 2007 14:21 - Gewijzigd: 11 mei 2007 14:21

Moeder een dagje in de watten leggen

Geert: Samen volgen we lessen Hebreeuws

Een adoptiemoeder, een zieke moeder en een moeder als klasgenoot. Een drietal jongeren vertelt over de band met hun ma. En gaan ze hun moeder zondag -op Moederdag- nog in het zonnetje zetten? Samuel: „Het wordt voor haar een echte verwendag.”

„Mijn moeder haalt vaak kleren voor mij in de winkel, want ik ben nu eenmaal geen mens dat van statten houdt.” Jolanda Timmerman (17) uit Kapelle praat enthousiast over haar 42-jarige moeder, met wie ze „veel meidenpraat deelt.” Als ze even niet lekker in haar vel zit, weet Jolanda haar moeder ook te vinden. „Ik vertelde haar bijvoorbeeld over pesterijtjes toen ik nog op de basisschool zat. Zij wist precies hoe het voelde gepest te worden omdat ze dit zelf ook heeft meegemaakt. Dat schept een band.”

Jolanda Timmerman

Jolanda heeft een bijzondere relatie met haar moeder. Temeer omdat haar moeder sinds veertien jaar MS-patiënt is. Door haar ziekte heeft ze veel last van vermoeidheid en kan ze moeilijk bewegen. Jolanda: „Ik doe veel in het huishouden, omdat m’n moeder slecht ter been is en vaak kramp in haar nek en handen heeft. Vroeger liep ze aan m’n arm; nu rijdt ze in een scootmobiel.” Soms heb ik totaal geen zin om te stofzuigen, geeft Jolanda eerlijk toe. „Maar als ik zie dat m’n moeder, ondanks haar ziekte, het zelf probeert, dan voel ik me bezwaard. Dan doe ik het liever.”

Ook helpt Jolanda haar moeder, die zeven jaar geleden een hersenbloeding kreeg, om alles goed te onthouden. „Ze vergeet bijvoorbeeld vaak waarover een preek is gegaan. Als we dan na kerktijd napraten, komt het langzaam weer boven. Ook afspraken schrijf ik duidelijk voor haar op.” Soms heeft Jolanda dikke schik met haar moeder. Vooral op de trampoline. „Dan ligt m’n moeder bijvoorbeeld te zonnen op de trampoline en maak ik grote sprongen. Dan hebben we de grootste lol.”

Zondag zet Jolanda haar moeder absoluut in het zonnetje met een „nog niet bekend” cadeautje. „Dat verdient ze, want ik heb met haar een supergoede band. Ik zou haar voor geen goud willen missen.”

Een keer per twee weken stapt hij met z’n moeder in de auto op weg naar Hebreeuwse les. Geert Daudey (18) uit Scherpenzeel maakt voor zijn studie scheikunde lange dagen, maar probeert tijd vrij te maken voor zijn hobby én zijn moeder.

Geert Daudey

Zijn moeder maakte hem warm voor de driejarige cursus die in Veenendaal wordt gegeven. „Haar enthousiasme stak me aan. De vertaalopdrachten waarmee ze thuiskwam, maakten we samen.” Omdat Geert in de examenklas van de havo tijd over leek te hebben, besloot hij de cursus ook zelf te gaan volgen. „De laatste avond van het eerste cursusjaar ging ik voor het eerst een avondje met m’n moeder mee. De cursusleider kende me al vanuit de vele verhalen van m’n moeder. „Daar hebben we Janny met zoon Geert”, was zijn reactie.” Vanaf die tijd draait Geert als enige tiener tussen de vijftigers mee.

Geert biedt zijn moeder de helpende hand als opdrachten moeilijk zijn. „Het is een pittige studie. Dus buigen we ons soms samen over de oefeningen.”

Ook andere onderwerpen bespreekt Geert met zijn moeder, bijvoorbeeld vragen rondom het geloof. „Zij reageert vaak gevoeliger dan mijn vader. Met haar praat ik bijvoorbeeld na over de preek, over wat we eraan hebben gehad. Dat zijn vaak fijne gesprekken.”

Lijkt Geert op zijn moeder? Even denkt hij na en zegt dan lachend: „Zij is enorm precies, ik ben een rommelaar. Maar overeenkomsten hebben we zeker. We bijten ons allebei ergens in vast en geven niet snel op.”

Volgens Geert verdient zijn moeder op Moederdag een bloemetje. „Ze weet zich staande te houden in een compleet mannenhuishouden. We zijn thuis namelijk met zes jongens. Ze staat altijd voor ons klaar. Ook al is ze soms bekaf, toch gaat ze door en zorgt ervoor dat mijn kleren de volgende dag weer netjes in m’n kast liggen.”

„Mijn moeder is rustig en heel zorgzaam.” Samuel Terlouw (17) uit Barendrecht was een paar maanden oud toen zijn moeder hem voor het eerst in de armen sloot. Samuel, geboren in Brazilië, vertrok met zijn adoptieouders naar Nederland en groeide daar op samen met zijn twee jaar jongere geadopteerde broer.

Samuel Terlouw

Zondag heeft Samuels moeder een dagje vrijaf. Samuel: „Het wordt een echte verwendag voor haar. Zij zorgt elke dag zo goed voor mij, nu is het mijn beurt.” Hoe gaat Samuel zijn moeder in de watten leggen? „Nou gewoon, ik kook die dag eten en schenk koffie. En natuurlijk zorg ik voor een cadeautje. Ik ga nog bedenken wat ik haar zal geven.”

Samuel heeft soms diepe gesprekken met zijn moeder. Zoals bij het overlijden van zijn opa, de vader van zijn moeder. „Mijn opa was iemand die dicht bij de Heere leefde en daar spraken we met elkaar over. Mijn moeder vroeg mij toen ook hoe ik over deze belangrijke zaken dacht en hoe dit bij mij leefde.”

Samuel ziet zijn moeder ook als vraagbaak. Zo moest hij pas diverse mensen proberen over te halen mee te doen aan een ontbijtactie voor een goed doel. Vele telefoontjes volgden. „Mijn moeder heeft vroeger als secretaresse diverse belletjes moeten doen. Ze gaf aan hoe ik overkwam in een gesprek en hoe ik mensen over de streep kan trekken om mee te werken.”

De eerste vragen over zijn afkomst stelde Samuel aan zijn moeder. „Zij was de meest aangewezen persoon daarvoor. Bij haar kon ik terecht met vragen over waar ik vandaan kom en hoe oud ik was toen ik naar Nederland kwam. Ik voel op dit moment geen enkele behoefte om de zoektocht naar mijn biologische moeder te starten. Ik ben gewoon heel blij met mijn moeder.”