Zorgen in de levensavond
Ouderen in Nederland verliezen vaak hun gezag in het kerkelijk leven en gezinsleven. Al hoort de ouderdom een levensfase van wijsheid te zijn, vaak is dat niet meer het geval in de huidige samenleving. In Indiaanse culturen wordt de wijsheid van ouderen sterk gerespecteerd en soms zelfs vereerd. Dit is absoluut niet meer het geval in de westerse wereld. Het bezit van aardse goederen speelt een grotere rol dan een hoge leeftijd.
Het verliezen van gezondheid is ook een altijddurende zorg voor ouderen. Kwaal op kwaal kan hen overkomen. Ziekten kondigen de komende dood aan. Wachtkamers in klinieken en ziekenhuizen kunnen veel bezochte plaatsen worden. Medicijnen en operaties kunnen de dood uitstellen, maar niet voor altijd. De medische strijd moet toch een keer opgegeven worden.
Het verlies van vrienden, familie en leeftijdsgenoten is ook een realiteit die men keer op keer moet verwerken. Naarmate de mens ouder wordt, vallen er meer mensen weg. Een vertrouwde band met broers en zussen kan radicaal afgesneden worden door de dood. Goede vriendschappen worden ooit verbroken. De grootste angst voor ouderen is dat er geen toekomst meer voor hen meer is. Het leven is bijna ten einde.
Wat verwacht een oudere van pastoraal bezoek? Zulke bezoeken aan oudere mensen kunnen in drie kaders gevat worden: verleden, heden en toekomst. Oudere mensen hebben vaak veel verhalen die ze kwijt moeten, en een pastor heeft de taak daarnaar te luisteren. Een pastor moet ook wat doen met verhalen die aan hem verteld worden; ook al kunnen verhalen van oudere mensen wel eens wat langdradig zijn.
Elk mens heeft gevoelens, dat geldt ook oudere mensen. Veel gevoelens zijn het resultaat van eenzaamheid. Toch mag een pastoraal bezoek niet functioneren als tijdverdrijf voor de oudere. Zeker op hogere leeftijd moet iemands geestelijke staat het zwaarste wegen. In deze laatste levensfase is het meer dan ooit van belang dat de pastor het gemeentelid op Christus en Zijn heilswerk wijst. Dat wij door alle moeilijkheden van dit tijdelijke en aardse leven werkelijk leven met het ene doel om God en Zijn Naam te verheerlijken.
Het is te wensen dat bejaarden ook op hoge leeftijd geduldig zijn in tegenspoed en dankbaar in voorspoed. God is getrouw en zal niemand meer te dragen geven dan we aankunnen. Niemand zal ze uit Zijn hand rukken.
Ik vind het zelf tijdens deze gesprekken niet altijd gemakkelijk om me in anderen in te leven. Ik weet niet wat het is om alleen te zijn. Alleenstaanden moeten alleen opstaan, alleen eten, vaak alleen de dag en avond doorbrengen en hebben vaak niemand om hun belevenissen mee te delen en te verwerken.
Jonge lezers worden uitgenodigd om hun Schepper te zoeken in hun jonge jaren. Als ze oud zijn geworden en misschien steeds eenzamer worden, mogen ze dan de enige troost kennen die hun leven in verwachtingsvol licht plaatst.
Ouderen herkennen er misschien veel in. Zoek die Vriend te kennen, Die u nooit alleen laat of in de steek laat. Zoek vertrouwelijke omgang met Hem. En heel praktisch: laten we als medeleden van Christus’ lichaam elkaar bezoeken en steunen op het eenzame en misschien moeilijker wordende levenspad.
Ds. W. Pieters, Garderen
Er zijn nog geen reacties geplaatst.