„De zee heeft mijn vader vermoord”
NAGAPPATTINAM - Madi is een ijverige leerling, die dokter wil worden. Toch kwam ze deze week niet opdagen toen haar school, bijna een maand na de tsunami, weer openging.
„Hij staat te dicht bij zee. De zee heeft mijn vader vermoord. Steeds als ik aan school denk, denk ik aan de tsunami”, zegt Madi met gebroken stem. Madi’s school staat aan de door de tsunami getroffen zuidoostkust van India. Haar vader, een visser, was een van de duizenden slachtoffers die de tsunami in India maakte.
Net als talloze andere overlevenden van de zeebeving heeft Madi behoefte aan professionele hulp. Maar die is in haar arme vissersdorp nauwelijks voorhanden. Een psycholoog: „Jongeren zoals Madi dragen een innerlijk probleem met zich mee, dat er niet uit kan.”
In India kwamen bijna 11.000 mensen, onder wie veel kinderen en jongeren, door de tsunami om het leven. Een twaalftal ervaren psychologen is in het getroffen gebied ingezet om mensen te vertellen hoe ze de getraumatiseerde jeugd het beste kunnen helpen. Veel ouders zijn er zelf nog te beroerd aan toe om hun kinderen te kunnen bijstaan. Een van de bestuurders van het district waar Madi woont: „Iedereen moet terug naar huis. De moeders moeten ophouden met zeggen: „Waarom ben ik niet samen met je vader gestorven?””
Ontspannen
Madi verblijft met nog 107 andere jongeren in een particulier opvanghuis in Nagappattinam. Ze komen allemaal uit de aangrenzende dorpen Akkaraipettai en Keechankupam, waar in bijna elke familie minstens één dode viel. De meeste jongeren in het opvanghuis zijn een van hun ouders kwijtgeraakt.
Veel van de opvangtehuizen staan evenals dat in Nagappattinam vlak bij de zee en als er jongeren zijn die ’s nachts de golven horen, beginnen ze te huilen.
Een van de vrijwilligers: „Een paar dagen geleden werd iemand huilend wakker. Een jongen zei dat hij zijn overleden broer moest zien. Een andere jongen wilde de eerste twee dagen geen water drinken.” Deze jongen en zijn zusjes werden door de tsunami van het dak van hun huis geslagen en zagen twee lichamen voorbijkomen. Een van de lichamen was waarschijnlijk dat van hun moeder.
Toch zijn Madi en de anderen overdag meestal vrolijk. Ze spelen, dansen en ontspannen zich. Sommigen trekken zich echter zo nu en dan even terug om te huilen.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.