Geplaatst:30 apr 2007 17:22 - Gewijzigd: 30 apr 2007 17:22

„We missen onze Máxima een beetje”

WOUDRICHEM/DEN BOSCH (ANP) – Ze stond al zó lang met haar biedermeierboeketje te wachten, de 4–jarige Linde. En juist toen de koningin en haar familie aanlegden in de oude haven van Woudrichem, moest ze een plasje plegen. Haar moeder haastte zich met haar een gebouwtje in en uit en werd toen tegengehouden.

Mams wist gelukkig van wanten en verschafte zich alsnog doorgang. Op de seconde af stond de kleine Linde voor de prinses voor wie haar boeketje bestemd was. De missie was geslaagd en zo begon Koninginnedag in Woudrichem maandag perfect.

Iedereen had het naar zijn zin. Van de meneer in een pak dat middeleeuws aandeed maar van de carnavalsvereniging was („Ik heb de koningin een bloem mogen geven en Alexander één voor Máxima!”) tot het zangkoor van het Woudrichemse dorpje Rijswijk met het fijnzinnige lied: „De visboer verspreidt zijn odeur, in Rijswijk geen gezeur”.

De jongens van het timmerproject mochten ook niet klagen: „We moesten ze allemaal laten timmeren, maar dat lukte niet. Prins Willem, die deed het wel, de koningin niet. Daar heb ik dan wel begrip voor. En andere prinsen en koninginnen, die hebben het ook wel gedaan”, aldus een niet ontevreden, jeugdige medewerker.

De koninklijke familie nam de tijd in Woudrichem waardoor het programma flink uitliep, tot genoegen van het publiek. De bruingebrande prins Maurits bleek onverminderd populair bij het vrouwvolk.

In het centrum liet een deel van de familie zich nog verleiden tot vishappen (snoekbaars). Daarna was het toch echt tijd om naar Den Bosch af te reizen. Het had overigens maar een haar gescheeld of Nederland was grotendeels verstoken gebleven van reportages en foto’s, want meer dan veertig journalisten bleven aanvankelijk in de Woudrichemse meute steken omdat de persbussen weg waren. Na enig gebel kwamen ze net op tijd in Den Bosch aan om de figuren uit de schilderijen van Jeroen Bosch de koningin te zien verwelkomen.

De jeugdige Annemieke had ook de dag van haar leven, want zij wist Willem–Alexander naar zich toe te lokken met een zakje. „Ik had er een pamper en een knuffel in gedaan voor Ariane, kleurdozen voor de andere prinsesjes en nog een tekening voor de koningin”, straalde de basisscholiere.

Vele aanwezigen hadden zich met oranje kronen uitgedost of met pruiken in de vorm van het kapsel van de koningin. De drukte in Den Bosch was niet te overzien. De stad puilde uit en mensen bungelden in bosjes uit de ramen. Natuurlijk stonden de carnavalsverenigingen, van de Krabkes tot de Lempkes, ook zo ongeveer allemaal langs de route in ’Oeteldonk’. En een grote groep ouderen liet weten samen ’1134 jaar oranjefan’ te zijn.

De Oranjes lieten zich bijna allemaal uitnodigen tot een salsadanspartij, waarbij vooral de elegante prestaties van de opvallend swingende prinses Margriet opvielen.

Toch kwam er ook in Den Bosch eind aan de pret, maar niet voordat de koningin de bevolking had toegesproken: „We missen allemaal onze Máxima een beetje, maar u kent de reden waarom ze er niet bij is. We zijn allemaal ontzettend blij in onze familie met zo’n lief gezond meisje”. Onder luid gejuich memoreerde ze ook de verjaardag van Willem–Alexander, vrijdag, en die van Pieter van Vollenhoven op 30 april. „Het was weer een onvergetelijke dag”, besloot koningin Beatrix.