Petra Jongeneel -  9 mrt 2007 14:31 - Gewijzigd: 9 mrt 2007 14:31

Gaan met die banaan

Wiljan (14) wil in Canada Will heten

Wiljan Hobbelink (14) zit in 2 vmbo van het christelijke Groenhorst College in Lelystad. Na de zomervakantie mag hij naar een Canadese basisschool. Nog even geduld en dan is het gaan met die banaan.

Als het aan Wiljan ligt, waren z’n koffers al gepakt. De Almeerse tiener emigreert nog liever vandaag dan morgen naar het overzeese. Toch moet hij nog even wachten. Gelukkig voor hem zit er schot in de zaak. „Ons gezin moet nog een medische keuring ondergaan. Daarna krijgen we onze visa. En dan hopen we écht in de zomer in Canada aan te komen.”

Nog even en dan vliegt Wiljan (14) naar Canada.

Zo’n anderhalf jaar geleden ging het balletje aan het rollen. De vader van Wiljan, werkzaam bij een agrarisch bedrijf, liet steeds meer doorschemeren dat de zaken vanwege een fusie niet denderend liepen. Op dat moment zag Wiljans moeder een advertentie in de krant waarin een huis in Canada te koop werd aangeboden. Hardop las ze het bericht voor. Wiljan: „Mijn broertje Rick, zusje Janniek en ik raakten helemaal enthousiast. Ik dacht echt: Wauw, dáár zou ik willen wonen.”

Het bleef niet bij een idee. Wiljans ouders zochten contact met een emigratiebureau om de mogelijkheden door te spreken. „Zo onderzochten ze of mijn ouders diploma’s hadden waarmee ze in Canada aan de slag konden. Ook bleek bijvoorbeeld dat mijn vader bij ons vertrek niet per se een baan in Canada hoeft te hebben. En mijn ouders moeten opnieuw hun rijbewijs halen.”

Kopzorgen
Wiljan stak zijn enthousiasme over het aanstaande vertrek niet onder stoelen of banken. „Ik had het er met klasgenoten over. Zij kwamen ook naar me toe en vroegen of het waar was dat ik zou emigreren.”

Wiljan probeerde zich ondertussen voor te bereiden op de verhuizing. „Op school mogen we voor één vak extra les krijgen. Natuurlijk koos ik Engels.” Maar daar bleef het niet bij. „Ik heb me ook aangemeld voor een extra cursus Engels buiten schooltijd. Zo’n drie keer per week werk ik ongeveer drie kwartier aan grammatica en uitspraak en zo.”

Dus Wiljan heeft geen kopzorgen over een taalachterstand straks in Canada? Hij trekt een bedenkelijk gezicht. „Tja, zo goed gaat het nu ook weer niet. Ik wil in ieder geval mezelf op school een beetje kunnen redden. En als ik vrienden wil maken, moeten we elkaar toch verstaan?”

Z’n Hollandse vrienden denkt Wiljan erg te gaan missen. „Een potje voetballen met kameraden uit onze kerk zit er straks niet meer in. Ook het contact met klasgenoten zal verwateren. Alhoewel, via msn en met webcam kunnen we contact houden.”

Hutjemutje
Het nieuwe thuisland is voor Wiljan niet helemaal onbekend. Twee keer is hij in Canada geweest. „Neven en nichten van m’n moeder wonen er. Wat ik me van het land herinner? De ruimte. Je woont niet hutjemutje op elkaar. En er is lekker veel natuur. Ik heb met mijn ouders de Niagarawatervallen bezocht. Schitterend.”

Wiljans ouders hebben een huis gekocht in Gualph, een onbekend plaatsje bij Cambridge. Er is niet eens een school, zegt hij. „’s Ochtends vroeg pikt een schoolbus mij op. Dan word ik in een halfuur tijd naar Fergus gebracht. Tja, waarschijnlijk moet ik weer naar de lagere school.” Hij trekt even een bedenkelijk gezicht. Zegt dan: „In Canada gaan jongeren pas op hun 14e jaar naar het voorgezet onderwijs.”

Ondanks dat de vertrekdatum nog niet helder is, moet Wiljan vóór mei zijn koffers hebben gepakt. „Dan komen de kopers van ons huis hier wonen. We gaan dan even tijdelijk een ander huis huren totdat onze visa zijn geregeld. Banken en tafels en zo pakken we dan niet meer uit hoor. Die slaan we op voor in de container die richting Canada vaart.”

Overigens neemt Wiljan niet al z’n spullen mee naar Canada. „M’n computer en radio blijven hier. De stroom is in Canada 110 Volt en de frequentie is 50 hertz. Ook de driepolige stekkers wijken af van de Europese.”

En wat doet Wiljan met z’n naam? Lachend: „M’n moeder zegt dat Wiljan geen optie is in Canada. Dat wordt Willy, voorspelt ze. Maar dat wil ik niet. Het wordt Will.”