Geplaatst: 7 mrt 2007 10:21 - Gewijzigd: 7 mrt 2007 09:51

Duopinie

Het tweede Nederlandse stripboek over de Tweede Wereldoorlog is verschenen. Een striptekening over oorlog is niet gepast.

„Stripboek kan info verstrekken”

Marien Vierbergen (18) Ede

Marien

„Een strip lijkt me een goede vorm om thema’s bij kinderen en jongeren onder de aandacht te brengen. Een strip nodigt door de hoeveelheid plaatjes uit tot bekijken. Tegenwoordig lezen jongeren weinig boeken en knappen ze af op grote hoeveelheden tekst. Daarom kan een striptekening zeker helpen om de boodschap over te brengen. Mogelijk wordt zelfs de interesse voor een onderwerp aangewakkerd, zodat jongeren juist boeken gaan lezen over dit thema. Vooral als het gaat om de Tweede Wereldoorlog. Daar zijn niet zoveel stripboeken van. Dus moeten de geïnteresseerden uiteindelijk wel naar een boek grijpen.

Vaak wordt een stripboek op één lijn gezet met humor. Dat lijkt me onterecht. Je kunt met de afbeeldingen, zonder een grap of een grol, informatie verstrekken. Je doel is daarmee niet om de lezer te vermaken of mensen te kwetsen.

Daarbij kunnen de tekeningen heel realistisch worden neergezet. Natuurlijk zijn er grenzen. Het afbeelden van gaskamers lijkt me niet goed. Vooral niet voor kinderen.

Ik denk dat de combinatie plaatje en praatje uiteindelijk elkaar versterkt. De afbeeldingen ondersteunen de tekst.”

„Oorlog leent zich niet voor een strip”

Teunie Muilwijk (18) Ottoland

Teunie Muilwijk

„Het afbeelden van de Tweede Wereldoorlog in stripvorm vind ik niet goed. Doorgaans zie je dat in een stripverhaal onderwerpen erger of juist ludieker worden neergezet. Een periode van oorlog leent zich niet voor een strip. In de Tweede Wereldoorlog zijn ontzettend veel slachtoffers gevallen. Ook zie ik Gods hand erin dat de oorlog in Nederland woedde. Door een stripverhaal neem je de ernst van de zaak weg. Ik denk ook gelijk aan een soort Donald Duckversie. Dat stuit me tegen de borst.

Ik pak liever een boek, waarin het veel meer om de inhoud draait. Daarbij is een gewoon leesboek ook overzichtelijker dan een stripboek.

Juist in onze huidige maatschappij lijkt alles veel meer om beeld te draaien. Ik denk dat we lezen moeten stimuleren. Dat doe je niet door een stripboek aan te bieden.

Het is volledig aan de auteur hoe hij de illustraties over de Tweede Wereldoorlog maakt. Die berusten daarmee op fantasie en verbeelding. Zelf zou ik terughoudend zijn in het maken van tekeningen over gaskamers en concentratiekampen. Hoe weet je hoe deze er in het echt uit hebben gezien en hoe het er bijvoorbeeld in een gaskamer aan toeging?”