Gerald Harbers -  9 feb 2007 15:48 - Gewijzigd: 9 feb 2007 11:47

Scherpe woorden in de Kamer

Vriendinnen Hester en Mariëlle volgen debat regeerakkoord vanaf publiekstribune

Buiten dwarrelt nog een enkel verdwaald sneeuwvlokje zachtjes naar beneden. Binnen, in de vergaderzaal van de Tweede Kamer, vallen veel woorden over het regeerakkoord. Soms harde woorden. „Wilders zegt het zo negatief. Hij kan toch ook minder scherp zijn?”

Niet eerder dan halfzes mogen Hester de Rooij (15) en haar vriendin Mariëlle Kok (15) deze donderdagmiddag het Kamergebouw binnengaan. Kort daarvoor houdt een bewaker het winkelend publiek voor de ingang tegen. Omgeven door assistenten en veiligheidsmensen komt een man in een lange donkere jas naar buiten. „Wie is dat?” wil een omstander weten. „Barroso, de voorzitter van de Europese Commissie”, antwoordt z’n buurman.

Mariëlle Kok (l.) en Hester de Rooij.

Hester en Mariëlle maken zich er niet druk om. Ze zijn op verzoek van Magneet bij het debat van de Tweede Kamer met informateur Wijffels over het regeerakkoord dat CDA, PvdA en ChristenUnie deze week hebben gesloten.

Borstbeeld van Bach
„Kijk, daar zit Wilders”, fluistert Hester zachtjes naar Mariëlle. „Ja, en heb je Marijnissen al gezien?” luidt het antwoord. De twee meiden zitten op groene stoeltjes van de publiekstribune in de vergaderzaal van de Tweede Kamer.

Lijsttrekker Thieme van de Partij voor de Dieren staat achter het spreekgestoelte. Termen als ”bio-industrie” en ”rechten voor dieren”, vliegen voorbij. Wijffels luistert geduldig. Mariëlle: „Niemand let op.” Kamerleden zitten achterstevoren met een ander te praten. Her en der zit iemand over een krant gebogen. Mariëlle: „Ik dacht dat ze beter naar elkaar zouden luisteren.”

Het verhaal van Thieme kan ook Hester en Mariëlle niet boeien. Liever bekijken ze bekende en minder bekende Kamerleden. Een dame, in mantelpakje, loopt beneden voorbij. „Da’s Van der Hoeven”, sist Hester. „Onderwijs toch?” zegt Mariëlle. „Hoe ik dat weet? Voor school moesten we een werkstuk maken over het kabinet.”

Een bode loopt met een glaasje water naar het spreekgestoelte. Wilders krijgt het woord. Het blonde kapsel -model als bij een borstbeeld van Bach- licht op in het lamplicht. Hij feliciteert informateur Wijffels met z’n werk. De leider van de Partij voor de Vrijheid is duidelijk niet favoriet bij Mariëlle en Hester. De laatste: „Hij zegt alles zo negatief. Het kan toch ook minder scherp?”

Beetsterzwaag
De gang van zaken rond het regeerakkoord hebben ze „niet echt gevolgd”, zeggen de twee. Hester: „Dat had er ook mee te maken dat ze in Beetsterzwaag zaten en dat de onderhandelaars geen contact hadden met journalisten. Dan lees je weinig in de krant.”

Waarom dat zo verliep, legt PvdA-fractieleider Bos deze avond uit. „Wijffels sloot ons op omdat anders misschien een van de onderhandelaars iets verkeerds zou zeggen tegen de media, waardoor de onderhandelingen zouden worden verstoord.”

Verschrikt kijken de meiden op als een vrouw in uniform op hun schouders tikt. „Niet met de voeten op de leuning van de stoelen voor je.” De voeten gaan weer naar beneden. „Ze doen over veel moeilijk hier”, verzucht Hester. „Voordat we naar binnen mochten, moesten we alles afgeven. Tassen, jassen én fototoestellen.”

Eén ding is jammer, vinden de meiden. Hester: „De fractieleiders zeggen bijna niks. Ook die van de CU en de SGP niet.” Mariëlle: „Ik had gehoopt dat er meer discussie zou zijn.”

In het regeerakkoord staat veel dat jongeren raakt. Onder meer dat schoolboeken gratis worden, dat er een minister voor Jeugd en Gezin komt en dat spijbelaars hard worden aangepakt. De twee vinden de laatste maatregel overdreven. Hester: „Het is m’n eigen probleem als ik spijbel.” Mariëlle: „Maar het is wel een goed plan om schoolboeken gratis te maken. Daar zullen m’n ouders wel blij mee zijn.”

En een minister voor Jeugd en Gezin? Hester: „Als het nodig is, dan zal dat wel zo zijn.”

Nieuw is dat de CU in het kabinet komt. Hester: „Dat is zeker goed. Ze krijgen nu de kans, dan moeten ze zeker meedoen.”

Nadat alle fractievoorzitters hun woordje hebben gedaan, krijgt informateur Wijffels het woord. Gelach klinkt als hij antwoordt op een vraag van Marijnissen over de vergadertafel van de onderhandelaars. „Inderdaad dezelfde ovale tafel is op alle locaties geweest waar wij vergaderden.”

Als alle vragen beantwoord zijn, heft voorzitter Verbeet haar hamer. „Nog iemand een vraag? Nee?”

Pats.

De vergadering is gesloten.