Petra Jongeneel -  2 feb 2007 15:14 - Gewijzigd: 2 feb 2007 23:30

Te intiem met een ander

Ongetrouwde moeder Martha: God geeft regels om ons te beschermen

Ze hadden twee jaar verkering. Een relatie die vooral bestond uit leuke dingen doen, maar veel minder uit praten. De verlangens naar elkaar werden steeds heftiger. Maar over een grens was niet gesproken. Toen ging het mis.

Het raakt Martha (21) nog steeds diep. Soms hapert ze, valt even stil of veegt een traan weg. Ze heeft fouten gemaakt, erkent ze achteraf. Grote fouten. Maar toch heeft God in alles voor haar gezorgd, ervaart ze. In de box speelt David, de zoon van een ongetrouwde moeder.

Vijftien jaar is Martha als ze haar vriend ontmoet. Het klikt en na verloop van tijd krijgen ze verkering. Omdat beiden nog jong zijn, ziet het duo elkaar in het begin alleen doordeweeks. „Zaterdagsavonds gingen we altijd met een groep jongeren van de kerk naar een jeugdsoos. Bijna altijd waren we in groepsverband, dat was niet erg. Het was gezellig.”

Als de verkering wat serieuzer lijkt te worden, komen de twee ook gedeeltes van de zondag bij elkaar over de vloer en bezoeken ze elkaars reformatorische kerk. „In die tijd praatten we met elkaar, maar niet over essentiële zaken. Het ging over school, vrienden, maar niet over de kerk of over onze relatie.” Op dat moment dacht Martha daar echter niet over na. „Ik was jong en nam het niet zo nauw.”

Slaapkamer
Steeds meer voelde het stel zich lichamelijk tot elkaar aangetrokken en ze zochten grenzen op zonder daar zelf ooit afspraken over gemaakt te hebben. Ondanks grenzen die de Bijbel en haar ouders haar meegaven werd haar gevoel haar te sterk. „En dan, dan ga je steeds verder. Het moment kwam dat we gemeenschap met elkaar hadden -we hadden toen twee jaar verkering. Ik wist dat het niet goed was, maar ik liet me er niet van weerhouden. Bijbelgedeeltes die over reinheid spraken, deden me niks. M’n ouders waren ook tegen gemeenschap voor het huwelijk en hadden bijvoorbeeld een grens dat we niet met elkaar in de slaapkamer mochten zijn. Toch deden die regels me niet zo veel. We vonden elders wel ruimte om samen te zijn.”

Eenmaal te ver gegaan, leek een weg terug moeilijk. „Zonder er samen over te praten, gingen we door. Op het laatst voel je niks meer. Je sust je eigen geweten.”

Nooit stond Martha stil bij de mogelijkheid dat ze zwanger kon worden. „Dat zou mij niet overkomen.” Toch gebeurde dit. „Ik schaamde me vreselijk en wist me geen raad. Ik was bang, vreselijk bang het tegen m’n ouders te vertellen.” Ze reageerden niet boos, zoals Martha verwachtte. „Mijn moeder was heel bezorgd en lief voor me. Ze vond het heel jammer en was in me teleurgesteld, maar toch steunden zij en mijn vader me van harte.”

Schuldbelijdenis
In allerijl zou een bruiloft worden gerealiseerd. Maar toen bleken de enorme verschillen. „We bleken uiteindelijk qua kerk en geloof totaal anders te denken. In gesprekken met dominees die volgden, bleek steeds meer de afstand tussen ons beiden. Wat ik nooit voor mogelijk heb gehouden gebeurde. Onze relatie liep stuk.”

Martha deed daarna alleen schuldbelijdenis in haar kerk. „Ik heb het met m’n hart gedaan. Ik voelde echt dat ik God had teleurgesteld. Hij geeft ons regels om ons te beschermen. Daar had ik me niet aan gehouden.”

Martha zette haar studie stop, beviel van een gezonde zoon en bleef bij haar ouders wonen.

Sinds ruim een jaar heeft Martha opnieuw verkering. „Mijn huidige vriend weet alles. Hij vond het moeilijk dat ik eerder zo intiem ben geweest met een andere jongen. Hij had eerst ook moeite met David. Toch hield hij zo veel van mij dat hij met mij verder wil. En met mijn zoontje.”

„Nu pas merk ik hoe belangrijk het is met elkaar te praten en grenzen te stellen. We hebben erover gesproken dat we geen gemeenschap met elkaar willen voordat we getrouwd zijn. We bidden voor elkaar dat we de grens bewaken. Met Gods hulp moet het lukken.”

Martha en David heten in werkelijkheid anders.


Reinold en Nelliëtte:
„We beseffen beiden dat we God pijn doen als we gemeenschap hebben vóór het huwelijk. Hij wil ons voor elkaar beschermen voor het geval dat onze relatie ooit uit zou gaan.”
Lees meer...

Louise en Johannes:
„Onze verkering had –omdat we jong waren– in het begin iets onschuldigs. We gingen samen computeren, de hond uitlaten. Pas na een paar maanden ging het lichamelijke aspect meespelen en begonnen we te zoenen.”
Lees meer...


Lees ook:
Jagen naar reinheid
„John, wat is daarop je antwoord?” Te lang wacht de bruidegom met zijn jawoord. In de kerk is het doodstil. Dan schraapt John zijn keel: Eh… ja, ik wil mijn vrouw trouw beloven, maar kan dat wel? Jezus zegt dat als je een andere vrouw aanziet om haar te begeren, dat je dan al overspel hebt gepleegd. Het bruidsboeket valt met een plof op de grond.”
Lees meer...