Gerald Harbers -  2 feb 2007 09:43 - Gewijzigd: 2 feb 2007 09:43

Thom (19) assisteert bij brandend schip in Velsen

„Prio 1, alle voertuigen verzamelen bij de Gerritsenstraat”, stond er dinsdagmiddag op het schermpje van zijn pieper. Onmiddellijk springt Thom van der Leden (19) uit Zaandam op de fiets. Op naar de kazerne. „Daar hoorden we dat er een schip in de haven van Velsen in brand stond.”

Het hulpverleningsvoertuig waar Thom in zit, gaat niet direct naar de plek des onheils. „Wij werden opgeroepen voor bijstand, daarom moesten we ons eerst melden bij een verzamelplaats.”

Op de snelweg richting Velsen zien de brandweerlieden weinig van de brand. „Dat verbaasde ons, we hadden verwacht veel rook te zien. Wel reed er een fietser over de snelweg, dat hebben we gemeld bij de centrale.”

Het team van Thom komt hij het schip, maar gaat niet blussen. „We hebben een dompelpomp in het water laten zakken, zodat er een paar extra stralen op het vuur konden worden gericht. Verder moesten we voortdurend afstand van het schip bewaren. Er was kort voordat de brand uitbrak 200 tot 300 ton olie geladen. Dat zou kunnen exploderen. Daarom waren wij ook opgeroepen. Zodra het mis zou gaan, konden wij helpen.”

Op een stapel pallets wachten Thom en drie collega’s af. „Ondertussen werden we goed verzorgd. We kregen broodjes en fruit. Eén collega had pech, hij beet in z’n appel en raakte een stuk voortand kwijt. Ook ’s avonds kregen we eten.”

Thom is blij dat hij niet hoefde te blussen. „Er stond een brandweerman vanuit een hoogwerker te blussen. Dan sta je dicht bij het vuur. Ik zou me niet zo lekker voelen. Elk moment kan de boel ontploffen en dan ben je nogal kwetsbaar.”

Rond zevenen gaat de wagen waarin Thom zit, naar de kazerne. „Onderweg en thuis was het brandende schip natuurlijk onderwerp van gesprek. Hoewel, dat is eigenlijk met elk incident zo. Gelukkig heb ik deze keer uiteindelijk geen heftige dingen meegemaakt.”

Heftiger was een brand in een kledingwinkel vorig jaar. „We gingen met z’n tweeën naar binnen. Het was heet en er was enorm veel rook. We hielden elkaar, zoals het moet, vast totdat we bij een kledingrek kwamen. Ik liet hem los om rommel opzij te schuiven. Mijn maat pakte dat rek, dat stond onder stroom. Hij bleef eraan kleven. Ik moest hem lostrekken. Gelukkig is -ie er heelhuids vanaf gekomen.”