Petra Jongeneel - 26 jan 2007 15:25 - Gewijzigd: 27 jan 2007 08:31

Brrrrrrrrrrr brugklaskriebels

Leerlingen proeven op Pieter Zandt aan bittere wattenstaafjes

KAMPEN - Nooit meer tikkertje op het schoolplein, nooit meer lekker kunnen opscheppen over je hamster en nooit meer een lege agenda. Maar wel elk uur een andere leraar, tig andere vakken en misschien wel heel veel nieuwe vrienden. Toekomstige brugklasleerlingen van de Pieter Zandt Scholengemeenschap in Kampen doorstonden donderdagavond alvast de vuurproef.

Stop honderden leerlingen bij elkaar in een ruimte. Gevolg? Geroezemoes. Nee, een kabaal van jewelste. Zo ongeveer was de sfeer donderdagavond in de aula van de Pieter Zandt. Zijn toekomstig brugklassers verlegen? Nog niks van te merken. Totdat een leraar de scholieren in groepjes deelt om een proefles op het voortgezet onderwijs te volgen. Opeens vindt er een fikse ruiling plaats om maar niet als enige onbekende in een groepje te komen. Stiekem toch last van brugklaskriebels?

De reis van een van de groepjes gaat naar de vierde verdieping. „Oef, moet ik elke dag zo ver lopen?” verzucht een leerling. Zijn inspanning wordt ruim beloond tijdens een les biologie. Uit de vitrinekast haalt docent Hoekstra een skeletachtig wezen. Het blijft ijzig stil op de vraag wat dit mag voorstellen. „Een te vroeg geboren damhertje”, zegt Hoekstra grijnzend. „En kijk, de veearts heeft ons pas ook iets cadeau gedaan. Een poezenbaarmoeder mét een minipoesje er nog in.” Grote kinderogen kijken elkaar aan.

Blinddoeken
De stemming komt er pas echt in als de blinddoeken voor de dag komen. De helft van de leerlingen krijgt een grote lap wc-papier voor de ogen geknoopt. Vervolgens moeten de scholieren hun tong met een resterend papiertje schoonmaken. Dan kan het smaakfestijn starten. Vier wattenstaafjes en vier reageerbuisjes met een zoete, zoute, zure en bittere vloeistof staan op elk tafeltje. Test waar op de tong je welke vloeistof het beste proeft, luidt de opdracht.

Oei, Heleen Beens (12) uit Genemuiden krijgt het even te kwaad als haar buurvrouw het wattenstaafje met bittere koffie wel erg achter op haar tong duwt. Kokhalzend schiet ze voorover op haar stoel. „Hier kan ik niet zo goed tegen. Dit is echt ranzig.” Maar het resultaat weten de meiden na afloop wel te melden: Bitter proef je achter op de tong.

In een lokaal verderop huist ondertussen een xylofoonensemble. Zo’n twintig toekomstige brugpiepers krijgen onder enthousiaste leiding van muziekdocent Adema les in het bespelen van een klokkenspel. „Schrijf op CEGEFFDEEC.” Warrige blikken volgen, maar de tieners voeren het bevel uit. Gelukkig staan op het instrument de letters netjes aangegeven, zodat elke leerling precies weet op welk houtje hij een klap moet geven. „Warempel, het is gewoon één, twee, drie, vier, hoedje van papier”, mompelt een jongen die zichzelf amuzikaal vindt.
Bloedsporen

Ook een rondleiding staat op het programma. Langs de mediatheek, het huiswerkkamertje en de gymzalen. „Het strafhok laat ik maar niet zien. We moeten de bloedsporen nog wissen”, grapt docent Van der Elst. De scholieren vervolgen hun weg naar de enige echte collegezaal in het pand. De jongens zijn gelijk in hun sas. „Wauw, zie je die tribune. Net een voetbalstadion.”

Naam: Anne Marie Kooij (11)

Woonplaats: IJsselmuiden
Reist per: Fiets. „Straks stap ik op m’n fiets en rij ik in 25 minuten naar de Pieter Zandt.”
Heeft het meest zin in: „Elk uur een nieuwe leraar. ’k Heb nu al drie jaar dezelfde juffrouw. Een keer wat anders is wel leuk.”

Naam: Michiel van den Hardenberg (11)

Woonplaats: Doornspijk
Reist per: Fiets. „Tenminste zomers dan. In de winter ga ik met de bus. Het is wel een uur fietsen. Maar ’k ben aardig sportief. Ik rij ook paard.”
Heeft het meest zin in: „Een goeie opleiding volgen. Ik wil later graag de zaak van m’n vader overnemen. Hij verkoopt gereedschap en dierenvoer.”