Geplaatst:25 jan 2007 15:06 - Gewijzigd: 25 jan 2007 12:08

Eline Geneugelijk

Een moeilijke weg

Het begon heel onschuldig,
Maar hij werd ongeduldig.
Het bleef niet bij een zoen,
Het gebeurde toen. 

Eerst wist ik het niet zeker,
Maar daarna wist ik wel beter.
Ik was zwanger,
En dat maakte me steeds banger. 

Wat zullen mijn ouders hiervan zeggen?
Zal ik het ze ooit uit kunnen leggen? 

Abortus?!, maar dat is toch moord!
Daar heb ik wel eens van gehoord.

Dat wil ik niet, het is mijn kind,
Het maakt me niet uit wat je er van vindt!
Je kunt een kind toch niet zomaar vergeten?!
Dat moet ook jij weten. 

Mijn besluit staat vast,
Al wordt jouw eer aangetast.
Mijn kind zal blijven leven!
Dan kan hij ook de dingen op aarde beleven.

 Je kind na de geboorte afstaan?!
Wie heeft dat wel eens gedaan?
Kennen ze dan niet het gemis,
Van een kind dat zonder zijn eigen ouders is?

Afstaan wil ik het ook niet.
Zeker niet als je zo’n hulpeloos kind ziet!
Ook al zit ik er nu over te dromen,
Met hulp van God zullen we er wel doorheen komen.