Stil

Het is zo stil geworden,

zo angstig om me heen

en al mijn vele zorgen

draag ik bijna alleen.

Die eens mijn vrienden waren,

daar hoor ik niets meer van

en vaak vraag ik vertwijfeld

hoe dit nu zomaar kan.

Het is zo stil geworden,

want niemand heeft nog zin

mijn lang verhaal te lezen

en dan vanaf 't begin,

om eens heel goed te luist'ren

en wellicht zonder raad,

me toch nog iets te zeggen

waardoor het beter gaat.

Het is zo stil geworden.

ik voel me echt alleen.

Maar, ik kijk in die stilte

eens even om me heen.

Al heb ik er nog twee slechts

die met me denkt en voor me bidt,

verheug ik me daar dan over.

Dat is toch een rijk bezit!