Eenzaamheid
Ik fiets naar huis
Het heet mijn thuis
Maar is dat het wel?
Ik zit aan mijn bel
Geluid, om de stilte te verdrijven
Soms lijkt het of ieder voor zich leeft
Of niemand nog echt om elkaar geeft
We leven maar wat langs elkaar heen
En als je daar iets van zegt is dat tegen het verkeerde been
Bemoei je niet met anderen, aan jezelf heb je wel genoeg
Toch is er Iemand die niet zo is
En denk nou niet dat ik me vergis
God geeft om mensen
Hij kent ieders wensen
Maar waarom denken wij daar zo weinig aan?
We denken het zelf wel te kunnen
Terwijl we elkaar het licht in de ogen niet gunnen
We willen niemand in ons leven toelaten
Dat het de verkeerde kant op gaat hebben we niet in de gaten
Zijn we dan allemaal zo blind?
Gelukkig, God heeft geduld met ons
Anders gaf HIj ons allang de bond
Er is nog Hoop, ga toch naar Hem toe
Als je van dit leven bent moe
Wacht niet langer!
Reacties (1)
| meisjuhlove bezorger | vrijdag 26 januari 2007 - 21:50 |  |
| aantal posts:22 | Mooi gedaan! Ja, het is echt waar dat het allemaal zo gaat. Het sprak me echt aan. Goed van je dat je het in een gedicht hebt gezet. Groetjes van een leefdtijdsgenootje | |