Jacobine van den Bosch (16)
Foto
Zijn ogen staren mij alleen nog aan,
als ik naar hem kijk.
Het is alles wat ik nog zichtbaar heb.
Zelfs in zijn ogen vind ik geen troost.
Het beeld vervaagt en ik zie alleen nog
een lijkbleek gezicht, gesloten ogen.
Zijn anders zo levendig gezicht staat nu dood.
Ik lees hierin alleen nog maar angst.
Een herinnering sluipt bij me binnen.
Ik was samen met hem en lachte.
Hij praatte met mij. Zijn ogen glansden.
Ook hierin voel ik alleen nog maar pijn.
Zijn lippen zijn bleek, zijn huid is grauw.
Heel even lijkt het of hij huilt.
Ik weet dat hij dit zo ook niet wilde,
Ik huil zacht met hem mee.
Ik zie zijn gedachten vervagen,
Er komt er niet één meer in zijn hoofd.
Hij ligt daar zo eenzaam en stil,
Ik voel me samen met hem, alleen.
Ik kan alleen nog maar naar hem kijken.
Hem, teleurgesteld, op het beeld aanraken.
Heel zijn leven is verleden tijd.
Ik kan alleen nog maar leven van herinneringen.
Reacties (7)
Fem correspondent | donderdag 25 januari 2007 - 17:28 | ![]() |
aantal posts:107 | echt heel mooi gedicht!!! |
mvosje bezorger | donderdag 25 januari 2007 - 18:20 | ![]() |
aantal posts:4 | hey jacobine.... ik vind het echt een heel mooi, indrukwekkend gedicht... knap gedaan man... groetjes |
leen redacteur | vrijdag 26 januari 2007 - 20:20 | ![]() |
aantal posts:635 | Egt een mooj gedigt... Hel mooj gdaan!! |
BP bezorger | vrijdag 26 januari 2007 - 21:59 | ![]() |
aantal posts:3 | Zorry...heb al gzien...ben niet zow snel;);)X Jacobine |
ich bezorger | maandag 29 januari 2007 - 15:06 | ![]() |
aantal posts:6 | He jacobine heeft dit gedicht ook een betekenis? dat je iets meegemaakt hebt? gr |