Geplaatst:24 jan 2007 11:09 - Gewijzigd: 24 jan 2007 10:16

Petra van Rijssel (20)

De liefde van mijn oma

Ik zie haar zitten bij zijn bed,
Bij de liefde van haar leven.
Hij is de man van haar dromen,
De man om wie ze altijd zal geven.

Meer dan vijftig jaren
Deelden ze lief en leed.
Nooit zal ze ook maar iets vergeten,
Van alles wat zij met hem deed.

Maar nu kijkt ze zwijgend
Neer op de slapende man.
Is dit alles wat ze nog heeft,
Is dit alles wat hij nog kan?

Morgen is hij misschien wel wakker,
En kijkt hij haar weer aan.
Zal hij haar dan nog kennen,
Nog weten van haar bestaan?

Alles lijkt hij te zijn vergeten,
Niemand kent hij meer.
Er is geen blijk van herkenning,
En dat doet het meeste zeer.

Was er nog maar even
Dat moment van samen zijn.
Dat hij en zij het samen weten,
‘Jij bent voor altijd mijn.’

De liefde van haar hart blijft hopen
De verwachting is er telkens weer.
Misschien vandaag de herkenning,
Zou het dan deze keer?

Maar elke dag wordt het waarheid
Er zal geen vooruitgang zijn.
Elke stap is een stapje terug,
Hoe groot is dan de pijn.

Maar de liefde in haar hart,
De liefde van haar voor hem.
Is sterker dan zijn gezondheid,
Is meer dan alleen haar stem.