Geplaatst:23 jan 2007 13:05 - Gewijzigd: 23 jan 2007 13:05

Studeren met een handicap

Erwin (16): Vrienden vinden het geen probleem dat ik hun aantekeningen overneem

Ruim 6 procent van alle studenten ondervindt moeilijkheden als gevolg van een functiebeperking. Dat kan een handicap of een chronische ziekte zijn. Zij hebben recht op extra begeleiding en aangepaste regelingen, bijvoorbeeld voor tentamens.

Maar werkt dat in de praktijk ook allemaal? Twee studenten delen hun ervaringen. „Ik zou niet in een sollicitatiebrief schrijven dat ik NLD heb, dan wordt-ie direct aan de kant gelegd.”

Erik van Bijsterveld
Erik van Bijsterveld (16) uit Oudewater zit in het eerste jaar van de opleiding commercieel medewerker op het Hoornbeeck College in Amersfoort. Vanaf zijn geboorte heeft hij staar aan beide ogen. „Ik ben er twee keer aan geopereerd, maar dat heeft weinig geholpen. Ik heb nu nog 15-20 procent zicht. Autorijden zit er dus niet in.”

Erik van Bijsterveld

Heeft je handicap invloed gehad op je studiekeuze?
„Het leek me altijd al leuk om iets in de richting van verkoop te doen. En ik wist al van jongs af aan dat ik niet iets met techniek zou kunnen. Prutsen met kleine draadjes is niets voor mij. De keuze voor deze opleiding ging min of meer vanzelf.”

Heb je je bij de keuze voor een onderwijsinstelling laten leiden door je handicap?
„Nee, vooraf ben ik wel op gesprek geweest. De coördinator vertelde toen over de aanpassingen die de school aanbiedt. Ik hoorde dat er nog meer studenten met een visuele handicap zijn en hoe de school hen begeleidt.

Er is een steunpunt studie en handicap. Als ik een probleem heb, kan ik daar aankloppen. Ook heb ik een paar keer per jaar contact met een begeleider van Bartiméus. We praten dan over eventuele problemen. Gelukkig is daar tot nu toe geen sprake van. Ik kan prima de lessen volgen dankzij de aanpassingen.”

Welke zijn dat?
„De toetsen die ik maak, worden vergroot. Heel simpel, met een kopieerapparaat. Bij elke les zit ik voorin, omdat m’n ogen zich op grote afstanden moeilijk kunnen focussen. Ik heb altijd een speciale dikke stift bij me, waarmee docenten op het whiteboard schrijven, zodat ik het goed kan zien.

M’n studieboeken zijn niet aangepast. Op het voortgezet onderwijs had ik in de eerste paar jaar wel vergrotingen van alle schoolboeken. Ik heb toen geprobeerd om te studeren uit gewone exemplaren. Die proef ging goed, omdat ik een boek dichtbij kan brengen en m’n ogen dus goed kunnen richten.”

Hoe staan medestudenten tegenover je handicap?
„Tijdens de kennismakingsdag heb ik onmiddellijk verteld dat ik staar heb. Daar reageerden de klasgenoten positief op. Vrienden vinden het geen probleem dat ik hun aantekeningen overneem als ik ze niet van het bord kan lezen wanneer een docent te slordig schrijft.”

Heeft de handicap ook financiële gevolgen?
„Per jaar krijgt de school een bedrag van de zorgverzekeraar. Daarvan kunnen ze de hulpmiddelen en extra personeelsuren, zoals voor het steunpunt, betalen. Persoonlijk ga ik er niet op achteruit.”

Hannah Schimmel
Hannah Schimmel (22) uit Zwolle is zesdejaars student sociaal pedagogische hulpverlening (sph) op de Gereformeerde Hogeschool in haar woonplaats. Ze heeft een leerstoornis: Nonverbal Learning Disorder (NLD). „Het is een stoornis tussen de linker- en rechterhersenhelft waardoor het omzetten van denken in handelen wordt belemmerd. Bij handelingen die voor een ander door het vaak genoeg te herhalen automatisch gaan, moet ik steeds opnieuw bedenken hoe het moet. Boodschappen doen is moeilijk, ik moet voortdurend nadenken over wat ik nodig heb, anders blijf ik heen en weer lopen in de winkel.”

Hannah Schimmel

Heeft je handicap invloed gehad op je studiekeuze?
„Nee, omdat ik toen nog niet wist dat ik NLD had. Pas drie jaar geleden is na onderzoek vastgesteld dat ik deze handicap heb.”

Wat zijn de gevolgen van NLD voor je studie?
„Voor m’n studie moet ik veel verslagen maken. Door mijn handicap kost me dat meer tijd dan gemiddeld. Ik vind het moeilijk om dat wat ik wil zeggen in zinnen op papier te krijgen. Daardoor heeft mijn studie een vertraging opgelopen van twee jaar.”

Hoe is de school je tegemoetgekomen nadat de handicap werd geconstateerd?
„Toen ik wist dat ik NLD had, ben ik naar de decaan gestapt. Die wist me niets te vertellen over bijvoorbeeld extra studiefinanciering. Het was dat m’n broer toevallig op internet las dat ik daar recht op heb, anders had ik het waarschijnlijk niet gekregen.

Ik heb aan de decaan gevraagd of ik mondeling overhoord zou kunnen worden in plaats van steeds verslagen te moeten inleveren. Dat kon niet, volgens docenten móést ik verslagen inleveren.

NLD is vrij ingewikkeld en onzichtbaar, misschien kwam het ook daardoor dat ik weinig steun kreeg van school. En, ik heb geen organisatie achter me, zoals bijvoorbeeld slechtzienden of doven of mensen met een motorische handicap.

Gelukkig geeft het expertisecentrum handicap + studie mij steun. Tijdens bijeenkomsten, door hen georganiseerd, ontmoet ik anderen die een handicap hebben. Met hen kan ik ervaringen uitwisselen. En handicap en studie geeft cursussen. Bijvoorbeeld over hoe ik het best kan solliciteren als ik de studie heb afgerond.

Ik zou niet in een sollicitatiebrief schrijven dat ik NLD heb, dan wordt-ie direct aan de kant gelegd. Maar tijdens het eerste gesprek zou ik wel aangeven dat ik deze handicap heb. Ik zou ook direct met oplossingen komen. En ik wijs natuurlijk op de positieve kanten van mezelf. Ondanks m’n handicap heb ik de studie bijna afgerond. Ook al kostte het meer tijd en energie. Dat wijst op doorzettingsvermogen, toch?”