Gerald Harbers - 22 jan 2007 09:35 - Gewijzigd: 22 jan 2007 09:35

Frikadel in de nacht

STAPHORST - Wind, duisternis, zere voeten en chocolademelk. Midden in de nacht gingen 143 leerlingen van de Pieter Zandt Scholengemeenschap in Staphorst op stap. Ze liepen vorige week vrijdag 24 kilometer, voor een goede doel. Magneet ging mee en liep ook verkeerd.

22.30: De eerste leerlingen drentelen heen en weer voor de ingang van de Pieter Zandt in Staphorst. In de docentenkamer blaast organisator W. van Hartskamp in z’n koffie. Naast hem telt medeorganisator J. C. van der Hart de laatst binnengekomen euro’s.

22.34: Rinkelend vallen de euro’s in het grote krat waarin al het geld wordt verzameld. Op de bodem liggen honderden munten en tientallen briefjes. Van Hartskamp: „In totaal is er nu ruim 2800 euro binnen. Dat geld gaat naar Woord en Daad en naar de stichting Kom over en help. Maar eerst moeten we nog lopen.”

22.58: „Er zijn twee wegen, één over een brede weg, één over een smalle weg.” Docent Van der Hart opent de avond met een korte meditatie. „Op welke weg loop jij?”

23.09: Iedereen krijgt een pakketje met broodjes, één met ham, één met kaas en een krentenbol. De meeste scholieren gaan voor de laatste keer naar het toilet.

23.15: We zijn op weg. Pratend, lachend en met zaklantaarns schijnend stapt een lange sliert door de straten van Staphorst. Op weg naar… school. We maken een rondje.

23.25: Een bord met een dikke rode streep door het woord ”Staphorst” erop geeft aan dat we het dorp verlaten. Het asfalt maakt plaats voor zand.

00.00: Een rijtje verlichte ramen schuift in de verte voorbij. In de verte klinkt het gerommel van een trein. Zakken schuimbanaantjes en rollen Mentos gaan door de rij. Langzamerhand rekt de stoet uit.

01.00: De extra kleding die vrijwel iedereen draagt, beschermt goed tegen de wind die blijft waaien. Koud wordt het gelukkig niet. De temperatuur zakt gedurende de hele tocht niet onder de 5 graden.

01:19: Achttien liter chocolademelk staat klaar bij de boerderij van de familie Lindenholz. Daar stoppen we voor het eerst. Iedereen ploft neer op een stoel of gaat in de rij staan voor de mobiele toiletten op het erf van de boerderij.

Henrike zit in haar rolstoel en warmt haar handen aan een bekertje hete chocolademelk. Enkele klasgenoten duwen haar tijdens de tocht. Hoe dat gaat? „Prima. Ik heb alleen last van koude tenen.” Lachend: „Maar ik krijg geen blaren.”

03.00: Een enkeling klaagt over zere voeten. In het bos waar we momenteel lopen is het behoorlijk donker. Zonder zaklantaarn is het moeilijk lopen. We zoeken ons een weg tussen de, soms enkeldiepe, plassen water op de zandweg.

03.06: Verkeerd gelopen! Gelukkig blijkt dat niet ver te zijn. We gaan terug. Na enkele bochten komen we aan bij de volgende rustplaats.

03.15: De geur van frikadellen trekt door het bos. Iedereen bijt gretig in de vette hap. Aan de rand van het pad zitten Joanne, Carolijn en Roelien stilletjes voor zich uit te kijken. Of ze moe zijn? Joanne: „Neuh, ik heb geen slaap. Ik heb vooraf een paar uurtjes in bed gelegen.”

03:30: De laatste etappe is begonnen. Gesprekken gaan behalve over school nu ook over blaren en hoe lekker het bed straks zal zijn. Voorlopig is daar nog geen zicht op.

04.00: Lichtjes pinkelen tussen de stammen. Staphorst is in zicht. Enkele enthousiastelingen hollen vooruit. Anderen lopen voorzichtig, alsof hun voeten pijn doen.

04.27: We zijn terug. De 24 kilometers zitten erop. Niet iedereen is moe, één leerling trekt zich op aan een kapstok. Of zou dat zijn om zijn zere voeten te ontlasten?