Petra Jongeneel - 22 jan 2007 09:27 - Gewijzigd: 22 jan 2007 09:27

Bijna de dijk afgeblazen

NEDERHEMERT - Met een snelheid van 30 km per uur vloog hij over de dijk. Het was oppassen geblazen, want de kans om het water in te waaien was groot. „Met je volle gewicht tegen de wind in hangen, hielp het best.”

Bij het eerste telefoontje naar Ernst van Wijk (16) uit Nederhemert staat hij nog onder een warme douche. De scholier heeft er net ruim 20 kilometer fietsen opzitten onder barre weersomstandigheden.

Een halfuurtje later is het raak. „’t Leek wel of ik met m’n kleren regelrecht uit het water kwam. Kleddernat was ik.”

De scholier fietst donderdagochtend naar de Gomarus Scholengemeenschap in Gorinchem om daar zes uur les te krijgen. Na het vierde uur is echter het eind in zicht. „Een omroepbericht meldde dat lessen ’s middags uitvielen. De storm zou steeds heftiger worden. Dus werden we naar huis gestuurd.”

Ernst ziet de terugtocht van Gorinchem naar Nederhemert niet zo zitten. De pont tussen Herwijnen en Brakel is op dat moment ook nog eens uitgevallen. Dat betekent een omweg via een andere pont. Dus stuurt Ernst, nog tijdens de les, een sms’je naar zijn ouders of deze hem op school kunnen oppikken. Helaas volgt er geen reactie, dus begint Ernst met zijn vriend aan de terugtocht.

„Natuurlijk vaart de pont van Gorinchem naar Woudrichem net voor onze neus weg. Die gaat ook nog eens om het halfuur. Dus het begon lekker.” Telefoontjes naar thuis lopen ondertussen op niks uit. „M’n mobieltje viel telkens uit. Het lukte ook m’n vriend niet om een goede afspraak met z’n ouders te maken.”

De tocht over de dijk tussen Woudrichem en Andel is heftig. „Telkens als er een windstoot kwam, hing ik met m’n volle gewicht tegen de wind in. In het water wilde ik niet terechtkomen.”

Bij een volgende dijk begint de pret. „Dat is echt zo’n slingerdijk. De ene keer hadden we wind tegen en sloeg de regen met pijnlijke striemen in m’n gezicht. Om de bocht was het vliegen. Snelheden van 30 kilometer per uur waren geen uitzondering.”

Ondertussen krijgt Ernst een telefoontje van zijn moeder. Wat blijkt? Zijn vader staat zonder mobiel met de auto bij school om zijn zoon op te halen. Ernst, lachend: „Dat vond-ie natuurlijk niet zo grappig.”

Na een korte pauze bij de Golf in Brakel komt Ernst na ruim twee uur fietsen thuis aan. „Het was echt even uitpuffen. Normaal doe ik er drie kwartier korter over. ’k Ben gelijk de douche ingedoken. Maar ik moet eerlijk zijn: ik had het niet willen missen.”