Zeebeving als waarschuwing
Rosemarijn (14): Einde van de wereld dichtbij
APELDOORN - Wie was er niet ontdaan door de eerste berichten over de zeebeving in Azië? De ramp was bijna overal het gesprek van de dag. Hoe is dat nu het nieuwe jaar alweer twee weken oud is? Magneet legde deze vraag voor aan een aantal jongeren. „Ik moet zeggen dat ik er nu al niet veel meer aan denk.”
Antoni Looij (15) uit Ridderkerk staat nog regelmatig stil bij het natuurgeweld. „Al heb ik inderdaad zelf ook weer gemerkt dat je een dergelijke ramp toch weer snel dreigt te vergeten.”
Als dank voor hulp een tochtje op zee.
Kun je deze ramp zien als een van de tekenen van de naderende oordeelsdag? was een vraag die bij Antoni thuis aan de orde kwam. „Het is voor de wereld een flinke schok in letterlijke en figuurlijke zin. Het positieve is dat veel mensen erdoor stilgezet zijn en hierdoor ook de kwetsbaarheid van het leven inzien.”
De verhalen van slachtoffers laten Antoni niet onberoerd. „Niet omdat wij ook overspoeld zouden kunnen worden, maar omdat er overal dreigingen zijn. Uit getuigenverklaringen merkte ik op dat de ramp een gelijkenis vertoonde met hoe ik mij de oordeelsdag voorstel. Ik las dat mensen opeens een witte muur uit de zee zagen oprijzen. Iedereen die dat zag was verstijfd van angst en kon niets doen dan alleen maar wachten op de golf. Zo overweldigend en allesbeheersend was die golf.”
Vrolijk verder
Ook Rosemarijn de Vin (14) uit Krimpen aan den IJssel praat nog wel over de zeebeving, maar ze denkt er toch al minder aan dan enkele weken geleden. „Het lijkt wel alsof je eraan went. Al blijft het verschrikkelijk, zo veel mensen in één klap weg.”
Evenals Antoni plaatst Rosemarijn de ramp in bijbels licht. „Het einde van de wereld komt, dat zie je vooral als je Lukas 22 leest. Daar staat dat als Christus wederkomt er tekenen zullen zijn: dat de zee en watergolven een groot geluid zullen geven. Dat is voor ons best iets om over na te denken. Ik ervaar de ramp ook als een waarschuwing voor ons, ook al is het ver weg gebeurd.”
De Harskampse Bertine van den Top (15) raakte ook onder de indruk van de beelden van de ramp. „Het is verschrikkelijk wat daar gebeurd is. Toch denk ik er soms al bijna niet meer aan. Het staat zo ver van je af. Het raakt je wel even, maar je leeft gewoon weer vrolijk verder.”
Bidden
„Er is door de beving heel wat praatstof bij gekomen”, stelt Gemke Hardeman (15) uit Veenendaal. „Het is niet zo dat ik nu angst voor water heb. Ik heb het idee dat als de zee zich terugtrekt ik nu weet wat ik zou moeten doen. Wel ben ik ervan overtuigd dat deze beving ons wat te zeggen heeft. Het einde van de aarde is nabij, zoals dat in de Bijbel staat. Toch vraag ik me wel eens af: Wanneer zal dat zijn? Een paar eeuwen geleden gebeurden er ook rampen en oorlogen.”
Voor Liesbeth van den Berg (18) woonplaats nog onbekend is het ook duidelijk dat God heeft gesproken. „Er wordt nu veel gedaan voor de slachtoffers. Toch denk ik dat er nog iets is wat we niet mogen vergeten: Bidden voor de mensen die daar zijn. Maar ook voor onszelf.”
Het greep Liesbeth erg aan toen ze van haar dominee hoorde dat in Openbaring staat dat de zee er niet meer zal zijn, maar dat voor die tijd de zee zal beven. „Wie weet hoe snel we moeten sterven. Sterven is God ontmoeten en dan is de vraag belangrijk: Ben ik bereid? Na de ramp in Azië ben ik er meer over na gaan denken wat het zal zijn als zo’n ramp hier zou zijn gebeurd. En dán?”
Er zijn nog geen reacties geplaatst.