Geplaatst:15 jan 2007 09:06 - Gewijzigd: 15 jan 2007 09:06

COLUMN OFER: Duurkoop

Natuurlijk ben ik er weer met open ogen ingelopen. M’n nieuwsgierigheid naar de nieuwste hebbedingetjes blijkt nog steeds groter dan voor iemand van mijn leeftijd aanvaardbaar is. Maar goed, misschien komt het wel door m’n opvoeding, bedacht ik pas. En dat gaf me een goed gevoel, want dan ben ik lekker niet meer zelf verantwoordelijk. Alhoewel: dat is ook al weer een volstrekt achterhaalde zienswijze. Want tegenwoordig ben je zelf verantwoordelijk voor wat je doet en die verantwoordelijkheid afschuiven op je ouders is echt héél ouderwets.

Hoe het ook zij: ik heb het nieuwste natscheersysteem van Gillette aangeschaft. Voor wie helemaal niet vertrouwd is met de cultuur -of is het de cultus?- van het natscheren, eerst wat informatie. Ooit was natscheren namelijk een gevaarlijke onderneming. Zo’n vlijmscherp mesje schraapte dan over je huid en het gevaar van diepe inkepingen was zeker niet denkbeeldig. Daarom lieten veel mannen zich scheren door de barbier. Een omslachtig gebeuren. Toen Philips met zijn elektrische scheerapparaat kwam, slaakten velen een zucht van verlichting. Ze hoefden de deur niet meer uit en het gedoe met die akelige mesjes was voorbij. Mijn vader -toch beslist geen nieuwlichter- omarmde het scheerapparaat met grote dankbaarheid en sprak de historische woorden: „Natscheren en met een vulpen schrijven zal ik m’n hele leven niet meer doen.”

Maar als puber doe je het natuurlijk graag anders dan je vader. En dus ruilde ik m’n eerste tweedehandsscheerapparaat al snel in voor natscheren. De eerste natscheersystemen waren trouwens heel simpel. Een mesje met een handvat. Dat was het wel. Maar dat werd al snel anders. Gillette ontwikkelde een systeem met meerdere mesjes. En later kwam er nog een rubbertje op het mesje en weer later kwam er nog een mesje bij. En toen waren de drie mesjes ook niet meer toereikend en kwam er een batterijtje in het apparaat zodat de baardharen door de trillingen in de houding gingen staan en gemakkelijker afgeschoren konden worden.

Omdat de concurrentie ook niet stilzat, moest Gillette weer met iets nieuws komen. Dit keer werd het een systeem met maar liefst vijf mesjes. En natuurlijk liet ik me weer gewillig naar de drogisterij lokken en schafte de luxe uitvoering van de ”Gillette FusionPower” aan. De prijs: 12,99 euro voor het houdertje en één mesje. Een ronduit schunnig bedrag. Maar voor dat bedrag krijgt je, volgens de gebruiksaanwijzing, wel „een revolutionair scheersysteem met technologie op voor- en achterzijde.” Zelden heb ik een dommere slogan gelezen.

Thuis ben ik direct aan het scheren gegaan, want daar gaat het tenslotte om. Het resultaat? Zeker niet beter dan het resultaat van het vorige veel te dure scheersysteem van Gillette. Toch weet ik nu al vrijwel zeker dat ik niet naar een goedkoop alternatief op zoek zal gaan en gewoon trouw op gezette tijden een nieuw setje mesjes voor de GilletteFusion zal aanschaffen. Want goedkoop is duurkoop, zei m’n vader altijd. En dan voegde hij er aan toe: „’t Moet uit de lengte of uit de breedte komen, jong.”

Daar heb je die opvoeding weer. Zou het dan toch nog de schuld van m’n ouders zijn?

Goedkoop is duurkoop. Erger is dat soms duurkoop ook duurkoop is. En daar kan ik m’n vader toch echt niet de schuld van geven.