Geplaatst:11 dec 2006 08:49 - Gewijzigd: 11 dec 2006 08:49

COLUMN MAX: Spoorboekje

Jazeker, ik ben ook slachtoffer van de nieuwe dienstregeling van de Nederlandse Spoorwegen. Nou ja, wat heet, slachtoffer is wel een érg groot woord in dit geval. Ik neem af en toe de trein. Vooral privé gebruiken we de NS nogal eens. Ga je ’s avonds naar een concert in een stad, dan is het spoor zeker aan te raden. Of naar Schiphol, als er gevlogen moet worden.

Want een treinkaartje met korting kost maar een fractie van wat de uitbater van een parkeergarage tegenwoordig met je wil afrekenen voor een avondje staan. Om maar te zwijgen over de kassabon die de luchthaven je presenteert als je je auto daar een paar dagen neerzet. Over woeker gesproken. De lelijkste vierkante meters zijn tegelijk de duurste.

Het voortschrijdend inzicht van de NS zorgt ervoor dat een van onze regelmatige ritjes van een halfuur nu zomaar veertig minuten duurt. Bovendien verviel de laatste verbinding en de trein die nu als laatste rijdt, vertrekt eerder dan de voorlaatste van weleer. Niet leuk, nee. Ik hoop overigens dat ze gelijk met de nieuwe treintijden ook wat extra zitplaatsen op ons lijntje hebben gedropt.

Onlangs was het echt gênant. In de spits riep de conductrice bij elk station „heel erg sorry” en „we rekenen op uw inschikkelijkheid” vanwege het gebrek aan ruimte. De dubbeldekker -’t hadden er twee moeten zijn- zat gevaarlijk vol, ook in de eerste klas zaten mensen bij elkaar op schoot, opdat er geen klanten op perrons zouden hoeven achterblijven. Hopelijk is dat nu voorbij, maar ik moet het zien voordat ik juich.

Onze buurman gaat dagelijks met de trein naar z’n werk, die is er veel slechter aan toe dan wij. Zijn boemel annex sneltrein viel door het grote gepuzzel ook twee decennia terug in de tijd. Vernieuwing werd versukkeling. De aansluiting van zijn retourtrein vanuit de Betuwe klopt niet meer: werd opeens 21 minuten. Da’s wel erg safe voor ’t lekker als je forenst. Zo is hij elke avond een halfuur later thuis. Dat zou niet zo sneu zijn als hij ’s morgens niet ook al per eerste trein afreisde.

Ha, denken geharde NS-critici nu: een medestander! Helaas, voorbarige conclusie. Ik heb me de kwestie uit laten leggen door een slimme NS’er die nauw betrokken was bij de spoorboekpuzzel, zelf volop meerekende. Hij is onverdacht, want hij reist dagelijks op dezelfde lijn als mijn buur. Is dus medeslachtoffer.

Zijn verhaal trefzeker reconstrueren in een paar regels lukt niet, er zitten te veel variabelen in. De kern van z’n redenering klopt perfect, NS-dienstregelingtechneuten gaan heus niet in een mandje melken. Doordat een andere vervoerder een regionaal traject overneemt, vervalt het vervolg dat daaraan was gekoppeld. De NS moeten nu de vroegere stoptreinvoorziening herstellen. Waar veel mensen trouwens ook weer blij mee zijn: die hebben nu een rechtstreekse trein en komen bovendien eerder aan. Lastig voor de NS: de winnaars hoor je zelden.

Wat me bij het nationale gekrakeel over de trein altijd opvalt, is dat de grootste criticasters zelden of nooit in de trein zitten. Laatst nog onderbrak ik een gloedvolle tirade van iemand die liefst vandaag alle treinen bij de oudijzerboer zou inleveren. Hoe lang het geleden was dat hij een trein vanbinnen zag. Dat was in z’n diensttijd, hij zit sinds vorig jaar in de vut.

Voor volk, vaderland en NS: ik hoop dat het nieuwe spoorboekje soelaas biedt. Want files hadden we al genoeg.

MAX