Gerco Verdouw -  8 dec 2006 23:30 - Gewijzigd: 8 dec 2006 23:27

Spin in het schoolweb

Conciërge Verboom: Mijn la ligt vol repen chocola

GOUDA - „Meneer, ik ben mijn sleutel kwijt.” Een brugklasser kijkt conciërge L. Verboom hulpeloos aan. „Is het deze soms?” Verheugd steekt de jongen zijn hand uit. Verboom: „Ik heb een mooi en dankbaar beroep.”

De conciërgeloge van gebouw Gamma van het Goudse Driestar College lijkt de belangrijkste ruimte in het pand. Zowel leerlingen als docenten lopen in en uit. Een jongen is zijn boek verloren, een ander heeft een lekke band. Een meisje komt gewoon even een praatje maken. Verboom zucht: „Als zij eenmaal gaat ratelen, komt er geen eind aan.”

De docenten komen vooral langs omdat de koffie bij Verboom zo lekker is. „Er is wel een personeelskamer, maar veel collega’s blijven hier plakken.”

De radio- en televisieomroep NCRV en de Onderwijsbond CNV kozen gisteren de Conciërge van het Jaar. Het Driestar College heeft niet aan de wedstrijd meegedaan. Dat betekent niet dat er geen waardering is voor de zestien conciërges binnen de scholengemeenschap.

Zo is Agnes Vlot (13) uit Capelle aan den IJssel heel blij dat de conciërges haar vorige week hielpen toen zij met haar hand tegen de verwarming was gevallen. „Er kwam een heel rare bult op. Meneer Verboom heeft er ijs op gedaan, dat hielp. Achteraf bleek mijn hand behoorlijk gekneusd te zijn.”

Ook Ivan Slingerland (12) uit Moerkapelle is meer dan tevreden over conciërge Verboom. Als het aan hem ligt, had deze Conciërge van het Jaar mogen worden. „Pas hadden twee meiden mijn tas in een kluisje gestopt, zodat ik er niet meer bij kon. Meneer Verboom heeft hem er uit gehaald. Hij is ook altijd in voor een praatje.”

Vreemd bezoek
Er zijn voor de leerlingen, dat ervaart Verboom zelf als het belangrijkste van zijn job. „Dat begint al op de eerste dag dat de brugklassers de school binnenkomen. Ik ben de eerste die zij zien. Ik wijs hun de weg naar het lokaal en vertel hun de regels die in dit gebouw gelden.”

Toezicht houden op het naleven van die regels, is een andere taak. Als een groep jongens na het laatste lesuur al joelend naar beneden komt, staat Verboom snel op om hen tot kalmte te manen. „Het is heel belangrijk hoe je de jongelui aanspreekt. Als ik me agressief opstel, worden zij ook agressief.”

Verboom moet ook in de gaten houden wie het gebouw binnenkomt. „Ik kwam eens op de bovenste verdieping twee vreemde jongens tegen. Zij wilden zogenaamd de rector spreken. Ik heb hun vriendelijk maar beslist de deur gewezen.”

Als conciërge moet je veel kunnen incasseren, stelt Verboom. „Steeds vaker krijg ik te maken met brutale kinderen. Als zij afval op de grond gooien, vraag ik hun dat direct op te ruimen. Het antwoord is dan: Daar bent u toch voor? Dan zijn ze bij mij aan het verkeerde adres. Ik ga in de klas met hen in gesprek en vraag hun: Hoe zouden jullie je voelen als je zo werd behandeld? Bijna altijd komen de leerlingen dan later hun excuses aanbieden.”

Toch overheerst de waardering voor de conciërge. „Mijn la ligt vol repen chocola en andere bedankjes. Toen ik jarig was, ben ik door een klas naar boven gehaald en luidkeels toegezongen. Dat doet me goed.”