Enny de Bruijn -  8 dec 2006 23:20 - Gewijzigd: 8 dec 2006 23:20

„Laat jongeren niet in de kou staan”

MOERKAPELLE - We moeten de discussie over speelfilms principieel blijven voeren, zegt W. Büdgen, directievoorzitter van het Wartburg College en woordvoerder van het platform Mediawijzer. „Tegelijkertijd mogen we jongeren -en opvoeders- niet in de kou laten staan. Daarom wil Mediawijzer komend voorjaar een brochure met praktische handreikingen publiceren.”

Verrast was Büdgen niet door de uitkomsten van het RD-onderzoek. „Alle enquêtes van de afgelopen jaren laten zien dat 90 procent van de reformatorische jongeren regelmatig tot vaak naar films kijkt. Maar wat me steeds weer persoonlijk raakt: de grote verlegenheid, zowel bij de ouders als bij de jongeren zelf. Hoe moeten we hiermee omgaan? Niemand die het antwoord weet.”

Het probleem is dat de discussie langs twee verschillende sporen wordt gevoerd, denkt Büdgen. „Op de achtergrond speelt nog altijd de vraag: moeten we niet radicaal nee zeggen tegen de speelfilm? We zitten met een traditie waarin die discussie indringend is gevoerd. Dat heeft in het verleden tot een duidelijke afwijzing geleid, met redenen omkleed. Tegelijkertijd is de praktijk van vandaag dat films niet meer weg te denken zijn uit het leven van gezinnen en jongeren. Maar omdat de principiële discussie niet is afgesloten, komen we vaak aan de praktische vragen niet toe.”

Büdgen wil daarmee niet pleiten voor een opzijzetten van principes. „Ik zou daar graag nog eens een stevig gesprek over willen voeren, en ik sluit niet uit dat we dan uitkomen op een afwijzende houding. Maar zelfs al zouden we grote moeite houden met de speelfilm, dan nóg moeten we beseffen dat we jongeren en opvoeders niet in de kou mogen laten staan. Misschien is dat wel een onderdeel van onze gebrokenheid, dat de werkelijkheid ver van het ideaal is verwijderd, en tegelijkertijd niet meer valt weg te denken.”

Dat is de reden waarom het platform Mediawijzer komend voorjaar een brochure wil uitgeven. „We proberen concrete handreikingen te doen, vanuit een behoorlijk kritische houding ten opzichte van de film. De filmwereld is een spiegel van de huidige samenleving. Alles draait om wat goed voelt, wat economisch voordeel oplevert, wat amuseert of een kick geeft. Geen onschuldige wereld - je kunt erin verdrinken. Bezinning en begeleiding zijn heel hard nodig.”

De brochure van Mediawijzer richt zich daarbij op vier speerpunten. „Allereerst: ouders moeten weten waar ze het over hebben. Als ze in hun gezin ruimte bieden om naar films te kijken, moeten ze zelf meekijken. Er is grote behoefte aan netwerken van ouders die elkaar informeren en hun bevindingen delen. Daarvoor zou ik graag een digitaal platform creëren.”

Het tweede aandachtspunt heeft te maken met grenzen stellen in ruimte en tijd. „Al heb je diverse computers in huis, beperk de dvd- of internetmogelijkheden tot één plek in de huiskamer. Dan heb je sociale controle. De film moet het vrijetijdsleven ook niet gaan domineren. Als ik hoor dat jongeren wekelijks meerdere films kijken, gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen.”

Andere vormen van vrijetijdsbesteding stimuleren is het derde punt. „Het beste wapen is misschien wel het ontwikkelen van creativiteit. Kinderen die zelf een muziekinstrument bespelen zijn minder gevoelig voor de verleidingen van popmuziek. En als ze zelf teksten schrijven of foto’s en video’s maken, leren ze onderkennen hoe een filmmaker zijn publiek manipuleert. Niet de passieve consumptie, maar de actieve kunstbeoefening leidt tot onderscheidingsvermogen.”

Het laatste aandachtspunt is het moeilijkste. „Het probleem is dat wij als ouders vaak niet uit eigen ervaring over de filmwereld kunnen spreken. We kunnen dus geen identificatiefiguren zijn op dit terrein van het leven. Dat betekent dat we een andere weg moeten inslaan, dat we onze kinderen moeten laten zien dat het ook voor onszelf een zoektocht is. Ga het gesprek aan: wat betekent het voor je vrijetijdsbesteding, dat je naar de Tien Geboden wilt leven? Dat is spannend, dat vraagt wezenlijke betrokkenheid. Met de buitenkant alleen redden we het niet. Waar staan we zelf?”

Zie ook:
Dossier Jongeren en films.