Geplaatst: 8 nov 2006 10:04 - Gewijzigd: 8 nov 2006 10:04

Character builders

In Canada is het schoolwezen heel anders georganiseerd dan in Nederland. Openbaar onderwijs wordt volledig uit de staatskassen betaald. Christelijk onderwijs echter moet grotendeels of geheel door de ouders zelf worden opgebracht.

Het voordeel van een eigen school is echter dat je zelf lesmethoden mag kiezen, het lesprogramma mag invullen, en de bemensing mag kiezen zoals het je, als bestuur of kerk, goeddunkt. Natuurlijk stelt de overheid wel kwaliteits- en niveau-eisen, maar dat gaat niet over de Bijbelse visie op huwelijk en gezinsleven, schepping, mens- en maatschappijvisie.

Ook de Springford Reformed Church heeft van deze mogelijkheden gebruikgemaakt, al direct nadat de gemeente in 1990 ontstond. Zodoende hadden we onderwijzers die geen, of niet genoeg, opleiding hadden ontvangen -een bakker, een meubelverkoopster- maar die natuurtalenten waren. Die hebben, natuurlijk niet zonder hun gebreken, de school gebouwd. Zij hebben door Gods goede zorg indruk mogen nalaten bij de students.

Als predikant van deze gemeente was ik tegelijk principal, ’hoofd’ van het schooltje. Het hield in dat ik eindverantwoordelijk was voor het dagelijkse reilen en zeilen. Ook mocht ik de wekelijkse opening houden in de kerkzaal met zingen, Bijbellezen en meditatie. Verder was het mijn opdracht -en dat was mij een voorrecht- de meeste klassen godsdienstles te geven.

Dit alles was totaal nieuw voor mij. Daarom moest ik bij School of Tomorrow, de instelling waarbij we via onze lesmethode waren aangesloten, een cursus van een week volgen, helemaal in Texas. Daar moest ik per vliegtuig naartoe. Maandagmorgen vroeg begon deze training. Dus moest ik de zondag over daar al zijn. Die dag heb ik mij vermaakt met het lezen en bestuderen van het heilig Evangelie naar de beschrijving van Johannes.

Op cursus heb ik veel geleerd: leidinggeven aan een schoolteam; de ACE-methode (Accelerated Christian Education) gebruiken; hoe we ons moeten gedragen - geen taken van het personeel op ons nemen, maar iedereen zijn of haar taak toedelen en er dan op toezien dat eenieder die taak ook volbrengt. Een ander ding -en daar gaat het me nu om-, een belangrijk aspect van deze Amerikaanse christelijke methode, was dat een christelijke school moet investeren in karaktervorming: ”character building”.

De lesboekjes van onze leerlingen bevatten dan ook niet alleen steeds een vers uit Gods heilig Woord om uit het hoofd te leren en zonder fouten op te kunnen schrijven - anders kon je voor dat onderdeel niet slagen. Maar ook werd in elke les, op een ongekunstelde manier, voor zover mogelijk, iets van karaktervorming verwerkt.

Nog goed weet ik hoe belangrijk de opstellers van deze lesmethode het vinden om de students gedurende al de twaalf jaren op school op te voeden met Bijbelse voorbeelden van een godzalig leven. Dit leven heeft te maken met kennis, met keuzes maken, met gewoonten aankweken en met consequenties overzien. Hoog genoteerd staat wat Paulus aan de christenen in Filippi schrijft, dat ze aandacht moeten geven aan alles wat waar is, edel is, rechtvaardig is, zuiver is, lieflijk is, eervol is, kortom, aan alles wat deugdzaam is en lof verdient. Wat hij Lydia, de gevangeniscipier en anderen had verteld en had laten zien. Zo immers zal de God van eeuwige vrede met ons zijn en met onze kinderen, leerkrachten en leerlingen.

Garderen, ds. W. Pieters