Gerald Harbers en Petra Jongeneel -  3 nov 2006 21:45 - Gewijzigd: 3 nov 2006 21:45

Vrijwilliger met gasmasker

Greetje (17): Bejaarden helpen is ontzettend dankbaar werk

APELDOORN - In een asielzoekerscentrum, woonzorgcentrum of een soldatenbarak. Overal zijn vrijwilligers te vinden die zich in hun vrije tijd inzetten voor hun medemens. Het werk van deze helpers stond vrijdag en zaterdag in de schijnwerpers, tijdens de landelijke Make a Difference Day. Magneet sprak drie jongeren die hun steentje bijdragen.

Greetje Bremmer (17), Gouda

Is vrijwilliger in: „Woonzorgcentrum Huize Winterdijk in Gouda.”
Vanaf: „Januari 2006.”

Hoe ben je er gekomen? „Eind vorig jaar werd op de jeugdvereniging van onze kerk gevraagd wie als vrijwilliger in Huize Winterdijk zou willen werken. Omdat ik verpleegkunde studeer en in april stage moest lopen, leek mij het vrijwilligerswerk een goede ervaring. Mijn zus Nelleke zag er ook iets in. Allebei hebben we gesolliciteerd en konden we aan de slag.”

Hoeveel tijd kost het? „Eens per twee weken werk ik op zondagochtend van halfnegen tot tien, voor de kerkdienst, in de huiskamer van een afdeling waar dementerende bejaarden wonen.”

Wat doe je daar? „Ik begin met het klaarmaken van het brood van sommige bewoners. Anderen help ik met het smeren van hun boterham. Na het bidden help ik een oudere die niet meer zelfstandig kan eten. Het duurt zo een halfuurtje voordat een bewoner is uitgegeten. Na de maaltijd breng ik mensen naar de andere kant van de huiskamer, daar krijgen ze koffie en thee. Ik help mee met het inschenken of ruim de tafel af waaraan is ontbeten.”

Waarom doe je dit werk? „Het is ontzettend dankbaar werk. Soms laat een bewoner die de hele dag in bed ligt merken hoe blij hij is met de aandacht door alleen maar even z’n ogen open te doen. Anderen noemen me af en toe „lief kind.” Mooi zijn ook de gesprekken die ik met de ouderen heb.
Ik leer van het vrijwilligerswerk. Ik durf dementerenden nu sneller aan te spreken dan vroeger. Toen waren het ’enge’ mensen, nu weet ik beter.”

Nadelen? „Een enkele keer op zondagochtend denk ik: het zou fijn zijn als ik kon blijven liggen. Maar als ik eenmaal in Winterdijk ben, valt dat gevoel van me af.
Een ander probleem waar ik in het begin tegen aanliep, is dat demente ouderen soms zonder reden boos kunnen reageren. Nu weet ik dat ik kalm moet blijven en dat een boze opmerking niet persoonlijk is bedoeld.”

Verdiensten? „Ik krijg geen onkostenvergoeding. Dat geeft niet. Soms neem ik anderen mee om hen warm te maken voor dit werk.”

Ard-Jan Trouwborst (20), Kapelle

 
Is vrijwilliger: „Bij het Korps Nationale Reserve. De vrijwilligersafdeling van het leger.”
Vanaf: „April 2005.”

Hoe ben je er gekomen? „M’n broer zat bij de Nationale Reserve (Natres). Het leek mij altijd al leuk om iets in het leger te doen, maar beroepsmilitair leek mij wat te veel van het goede. Na een voorlichtingsavond heb ik me aangemeld en sindsdien maak ik deel uit van de Alfacompagnie in Vlissingen.”

Hoeveel tijd kost het? „Gemiddeld ben ik één avond en een zaterdag per maand bezig met een oefening of een instructieavond.”

Wat doe je dan? „Tijdens de oefeningen bewaken we gebouwen. Ik moet dan wachtlopen of bij de poort staan en bezoekers identificeren. Soms gaan we naar een schietkamp om te leren hoe we ons wapen moeten gebruiken. Tijdens de instructieavonden krijgen we theorie over onder meer hulp aan gewonde kameraden en hoe je het wapen goed onderhoudt.”

Waarom doe je dit? „Doordeweeks studeer ik en sta ik parttime voor de klas, het werk bij de Natres is dan een leuke afwisseling. Ook is het leuk is dat we lekker actief bezig zijn. We gaan regelmatig in volle bepakking over de stormbaan. Af en toe oefenen we hoe we ons moeten verdedigen en de vijand moeten aanvallen. Soms gebeurt dat met scherpe munitie, waarbij we op allerlei bewegende doelwitten schieten.
Bijzonder was een oefening vorig jaar. We waren bij de Sloedam toen het weer verslechterde. Uiteindelijk moest de A58 vanwege sneeuwval worden afgesloten. Wij hebben de politie geassisteerd bij het afzetten van de weg en het terugsturen van automobilisten.”

Nadelen? „De NBC-oefeningen, waarin gesimuleerd wordt dat de vijand nucleaire, biologische of chemische wapens gebruikt. We moeten dan met gasmasker en in een luchtdicht pak onze taken uitvoeren. Dat is warm en zwaar.”

Verdiensten? „Per uur krijg ik ongeveer 7 à 8 euro. Behalve de lol levert het dus een leuk zakcentje op.”

Hanna Rovers (16), Vleuten


Is vrijwilliger in: „Asielzoekerscentrum Utrecht.”
Vanaf: „M’n veertiende.”

Hoe ben je er gekomen? „Mijn ouders waren betrokken bij het asielzoekerswerk. Ik vond dat erg interessant. Ik wilde ook graag het vertrouwen winnen van asielzoekerskinderen en graag meewerken om hen in aanraking te brengen met God en het Evangelie.”

Hoeveel tijd kost het? „Eén keer per twee weken leid ik de kinderclub voor 8- tot 12-jarigen. Ook doe ik één keer per veertien dagen als deelnemer mee met een Bijbelstudiegroep voor Nederlandse en asielzoekersjongeren.”

Wat doe je op de kinderclub? „Ik vertel een Bijbelverhaal. Daarna doen we meestal een spel, bijvoorbeeld flessenvoetbal of sjoelen. Soms maken we een knutselwerkje.”

Waarom doe je dit werk? „Ik wil deze kinderen, die zo veel hebben meegemaakt, iets bieden. Ze gedragen zich vaak superdruk, maar in wat ze zeggen zijn ze heel gesloten. Ik merk soms aan kleine dingen dat kinderen getraumatiseerd zijn. Vluchten uit je thuisland doe je niet zomaar. Sommige kinderen hebben het vaak over doodschieten.

Voor mij is het een uitdaging om de Bijbelse boodschap laagdrempelig te brengen en door te trekken naar de situatie van nu. Zo vertelde ik laatst het verhaal van de koperen slang in de woestijn. Wie daarop zag werd genezen. Hoe slecht hij ook was. Wat dat voor nu betekent? Dat zondaren welkom zijn bij Jezus, ook deze asielzoekerskinderen. En dat zonden vergeven kunnen worden. Volgens de islam worden alle goede en slechte daden in je leven gewogen en word je daarop geoordeeld. Maar volgens de Bijbel is er vergeving. Uiteindelijk doe ik dit werk omdat ik graag mee wil helpen aan de opbouw van Gods Koninkrijk.”

Nadelen? „Het is moeilijk als kinderen worden uitgezet naar hun land van herkomst. Hen kan je niet meer bereiken. Soms komen er maar weinig kinderen op de club. Zij kiezen er bijvoorbeeld voor om te gaan computeren. Soms ervaar ik dan echt dat ik tegen de computer moet opboksen.”