Gerald Harbers - 13 okt 2006 16:24 - Gewijzigd: 13 okt 2006 16:24

Echoscan op de Studiebeurs

Leanne: Ik kijk welke school mij aantrekt

UTRECHT - „Ik zit absoluut niet relaxed, deze trap is hard”, zegt een meisje in de sneltrein richting Utrecht. De trein zit bomvol scholieren. Coupés zijn deze vrijdagochtend compleet gevuld met schoolklassen. De leerlingen zijn op weg naar de Studiebeurs in Utrecht.

Met een echoscan, een computerspel of een folder; op allerlei manieren proberen exposanten deze vrijdagochtend de aandacht te trekken. Aan vwo 5-scholieren Hanneke en Paul, beiden uit Tilburg, is al die aandacht niet besteed. Hanneke: „We hebben van te voren het programma al bekeken.” In haar hand houdt ze een papier. Met groen en paars hebben de twee gemarkeerd welke activiteiten ze willen bezoeken. „Paul wil een seminar over ”Eerste hulp bij oriëntatie” volgen.” Paul knikt. „Ik heb geen idee wat ik wil doen na de middelbare school.”

Leanne en Arina, beiden havo 5-leerlingen op de Guido de Brès in Rotterdam, hebben die hulp niet nodig. Leanne: „Ik wil iets doen in de gezondheidszorg. Ik kijk welke school mij aantrekt. Waarover ik twijfel? Of het de Christelijke Hogeschool Ede of de Hogeschool Rotterdam wordt.”

In de stand van de CHE legt student Anke uit waarom scholieren zouden moeten kiezen voor haar school. „De CHE is bijzonder omdat het een christelijke hogeschool is.” Scholiere Anice wil weten waarin dat tot uitdrukking komt. Anke: „Eens per week is er een bezinningsbijeenkomst. Daarin staat de Bijbel centraal. En laatst vergat een medestudent zijn fototoestel. Na het weekend lag het apparaat er nog. Ik weet niet of dat op andere scholen ook het geval zou zijn.”

Niet zwanger
Aan de andere kant van de hal zit Marco achter een beeldscherm. „Ik maak een studiekeuzetest. Ik weet nog niet wat ik wil worden. Hoe het werkt? Op allerlei vragen moet ik antwoord geven.” Marco klikt op nee bij de vraag of hij makkelijk iets aan anderen uitlegt. Hetzelfde antwoord geeft hij wanneer wordt gevraagd of hij goed in talen is. Uiteindelijk geeft de computer het beroep van binnenhuisarchitect als een van de mogelijke opties. „Mwah, ik weet niet of dat iets is voor mij.”

Ook Christian kijkt naar een beeldscherm. Hij ligt op een brancard in de stand van een studie voor radiotherapeutische technieken. Zijn buik is ontbloot. Tweedejaarsstudent Pim maakt een echoscan. Christian: „Au, je drukt m’n ribben haast in elkaar.” Pim: „Even je adem in houden. Zie je dat kloppende ding? Dat is je hart.” „Geweldig”, is de reactie van Christian. Een vriend van de leerling grinnikt: „Je bent in elk geval niet zwanger.”

Op de beursvloer is ook een afdeling voor scholieren die in het buitenland willen studeren. Voor het kraampje van de University of Westminster staan Shaylene en Kristi, beiden leerling van de Internationale School in Den Haag en afkomstig uit Canada. Shaylene: „Ik wil in het buitenland studeren, daar is alles Engelstalig. Welke studie het wordt? Geen idee, in elk geval geen economie.” Kristi: „Ik wil iets doen met communicatie. Misschien word ik wel journalist.”