Spreektaal in gedachten
Wies Haaring publiceerde haar "Gedachten...", een aantal "hartekreten" (aldus de achterflap) die ze in de loop der jaren heeft opgeschreven. Bij het lezen van deze bundel groeide de vraag: De gedachten van mevrouw Haaring zijn ongetwijfeld christelijk, maar waarom zijn ze interessant genoeg om aan de drukpers te worden toevertrouwd? En vooral: heeft de uitgever geen vakbekwame redacteur?Dit naar aanleiding van passages als: "Wat is het kostbaarste, dat je kunt geven aan God kunt geven[sic], ma?" De erop volgende zin typeert trouwens het diepzinnigheidsniveau van de bundel: "Als zo'n vraag gesteld wordt ben je even stil, maar toch geef je meteen een antwoord."
De stukjes doen vaak denken aan spreektaal. Dat heeft iets ongedwongens, maar spreektaal is ook vaak omslachtig. En taalkundig niet altijd even correct. "Bezorgdheid is als een schommelstoel, het [sic] houd [sic] je in beweging, maar je komt niet vooruit." Spellingsfouten komen niet voor in spreektaal, maar wel in dit boekje. "Er wordt haast algemeen gelooft, [sic] dat het God's [sic] wil is om ons onaangename dingen te laten doen of te laten ervaren."
"Gedachten...", door W. Haaring; begeleidend uitg. Initiaal, Den Haag, 2000; ISBN 90 74319 38 6; 92 blz.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.