Yord herfst logo
Home      Zoeken      

Spelen met je beperking

Myrna: Een premier met handicap zou goed zijn

HUIZEN - „Je wilt vanavond weg. Hoe ga je?” Myrna Heerding (19) -in rolstoel- leest het vragenkaartje van het ”Spel van je leven” langzaam voor. Even denkt ze na. Dan: „Vaak moet er iemand met me mee. Maar binnenkort begin ik met rijlessen. Ik wil leren rijden in een aangepaste auto. Dan ben ik niet meer afhankelijk van anderen.”

Stephan, Valentina, Maureen en Myrna.

Stephan, Valentina, Maureen en Myrna.


Het is een gezellige boel in de kamer van orthopedagoog Maureen Stam van revalidatiecentrum De Trappenberg in Huizen. Drie jongeren spelen daar een gezelschapsspel. Speciaal bedoeld voor jongeren met een lichamelijke beperking. Met behulp van dit spel raken jongeren met elkaar in gesprek over hoe het is om te leven met een handicap.

Valentina Cravotta (14) is een van de deelnemers. Al bijna een jaar lang tobt zij met een spierziekte. De ziekte tast onder meer de spieren en zenuwen in haar benen aan. Na een periode in een rolstoel loopt zij nu, zij het met gespalkte benen.

Om een heel andere oorzaak verblijft Stephan Klomp (14) in het revalidatiecentrum. De arts constateerde twee jaar geleden een hersentumor. Een periode van chemokuren en bestralingen volgen. Stephan beweegt zijn lichaam nu minder soepel en is snel moe. In het revalidatiecentrum probeert hij zijn conditie weer op te bouwen.

Myrna Heerding is speler numero drie in het ”Spel van je leven”. Zij lijdt aan het syndroom van Kniest, een zeldzame bot- en gewrichtafwijking. „Ik kan bijna niet lopen door stijfheid. Ook ben ik slechthorend en slechtziend.”

In bad
Drie jongeren -ze kennen elkaar niet- spelen deze ochtend het ”therapiespel”. Om beurten gooien ze met de dobbelsteen, verplaatsen hun pion en beantwoorden een opdrachtkaartje. De vragen op de kaarten zijn opgesplitst in vier categorieën: de mensen om mij heen, dit ben ik, mijn toekomst en mijn vrije tijd.

Stephan bijt het spits af. Het eerste opdrachtkaartje is voor hem: „Vertel over een keer dat je hulp nodig had.” Hij heeft direct een voorbeeld paraat. „Toen ik uit het ziekenhuis kwam en ik thuis in bad moest.” Meer wil hij er op dit moment niet over kwijt.


Dan is Myrna aan zet. „Kun je met je ouders over je beperking praten?” luidt de vraag. Even denkt ze na, dan schudt ze haar hoofd. „Het helpt vaak niet. Het verandert mijn beperking niet. Als je zelf alles kunt, is het lastig om je in te leven in een persoon met een beperking.”

Een heel andersoortige vraag is de stelling in de categorie de mensen om mij heen: „Het is hoog tijd voor een premier met handicap.” Alhoewel de stelling niet voor haar is bedoeld, toont Myrna zich een vurig voorstander. „Ik heb een beperkt kilometerbudget waarmee ik met speciaal vervoer kan reizen. Binnen de kortste keren ben ik daarmee door m’n geld. Ik heb al eens een boze brief naar Den Haag gestuurd. Een premier die zelf een beperking heeft begrijpt ons meer, denk ik.”

Misbruik van handicap
Humoristische vragen ontbreken in het spel niet. „Heb je wel eens misbruik van je handicap gemaakt?” is de vraag die Valentina krijgt voorgeschoteld. Lachend: „Ik ging een keer een dag naar een attractiepark. Ik ben lekker in m’n rolstoel gegaan, terwijl dat niet nodig was. Ik hoefde nergens in de lange wachtrij te gaan staan. Overal kreeg ik voorrang.”


De pionnen bewegen zich naar het einddoel, maar niemand heeft na een uur de streep gehaald. Daarom oppert de hulpverlener een laatste opdrachtkaart te pakken.

„Wat frustreert je het meest aan je handicap?” Stephan: „Ik stond te wachten bij de halte waar de bus mij op zou pikken. De chauffeur weet wie ik ben en dat ik moeite heb met lopen. Dan zegt-ie gewoon terwijl hij de deuren voor me opent: „Stap maar in…” Terwijl ik er zonder hulp niet in kan komen. Mensen zijn soms zo onnozel.”

Mede n.a.v. ”Het spel van je leven”, uitgave BOSK Vereniging van motorisch gehandicapten en hun ouders (030-2459090 en info@bosk.nl), prijs € 15 (inclusief verzendkosten) voor BOSK-leden, € 30 voor niet-leden.

Dit is de laatste aflevering in een tweeluik over jongeren die revalideren.

Reacties (2)

Inkie
redacteur
Quote bericht
aantal posts:365

't Is goed om zo weer eens met je neus op de feiten te worden gedrukt. Als je zelf alles maar kan en niets hoeft te laten, dan is het moeilijk indenken hoe een gehandicapte alles ervaart.
Loesjuhh
stagiair
Quote bericht
aantal posts:50

hejj!! Is heel goed denk ik, want ik denk dat het voor zulke jongelui best wel eens heel moeilijk kan zijn! Je wilt OOK wel eens wat iedere jongere kan, ook wel een lekker winkelen ofzo. Maar dat kan je gewoon niet all1!! Veel sterkte! groetjezz