Gerald Harbers - 22 sep 2006 09:28 - Gewijzigd: 22 sep 2006 09:28

Lisette verzorgde paard van generaal voor Prinsjesdag

De stal uitmesten, het paard zich los laten stappen voor de training en op Prinsjesdag zadelen. Afgelopen week verzorgde Lisette Dijkhuis (18) samen met zes andere leerlingen van haar school de 36 paarden van de Koninklijke Marechaussee die meereden in de optocht op Prinsjesdag. „Zo’n kijkje achter de schermen is uniek.”

Lisette, derdejaarsstudente van het Zwolse agrarisch opleidingscentrum De Groene Welle, zorgde gedurende vijf dagen voor één paard. Dat van generaal Van Beek, die de pelotons marechaussees zou aanvoeren. „Hij reed op een Belgisch warmbloed paard met de naam Saloniki. Het dier was voskleurig. Welke kleur dat is? Bruinrood.”

Het paard moest elke ochtend worden opgetuigd. „Ik zadelde het en deed het een hoofdstel om. Daarna liet ik het paard zich losstappen. Een soort warming-up voor het dier, want daarna moest het trainen met de generaal. Ze oefenden vijf dagen lang om ervoor te zorgen dat ze goed zouden rijden.”

Tijdens de training gingen Lisette en haar medestudenten aan de slag in de stallen. „Die moesten we uitmesten en we vulden het hooi en water weer aan. Of dat vies werk is? Nee, het hoort er gewoon bij. We deden het werk met z’n allen en we hadden veel lol met elkaar.”

Wanneer de stallen waren uitgemest, gingen de studenten kijken hoe de training verliep. „Dat was voor de mannen best moeilijk. Alles moet heel precies en op tijd gebeuren.”

Op Prinsjesdag was Lisette langer bezig om het paard op te tuigen. „Het moest er natuurlijk tiptop uitzien. Bij de uitrusting hoorden onder meer een extra deken over het zadel en een munitiekistje. Dat laatste was trouwens niet echt, maar gewoon een stuk schuim, overtrokken met fleece stof.”

Die ochtend stond Lisette een verrassing te wachten. „Toen alle paarden opgetuigd waren, gingen de 36 marechaussees op hun paarden mij toezingen omdat ik jarig was. Van generaal Van Beek kreeg ik een boek en hij trakteerde op taart.”

Van de optocht waarin de paarden die ze verzorgde meeliepen heeft Lisette niets meegemaakt. „Aan de ene kant denk ik: jammer. Maar, zo’n kijkje achter de schermen is uniek. En ik kan volgend jaar alsnog naar de optocht. De marechaussees hebben beloofd dat we dan ook nog even bij de stallen mogen kijken.”