Albert van Zanten - 11 sep 2006 08:44 - Gewijzigd: 11 sep 2006 08:44

Dan is maandag 2 minuten stil

Als Dan Sweetman (17) en zijn klasgenoten op 11 september horen van de aanslagen in New York, breekt er paniek uit in het lokaal. Sommige leerlingen waarvan de ouders in New York werken, beginnen te huilen. „Ik werd zelf ook heel bang: mijn oom en neven hadden een baan in de stad.” Dan vertelt Yord over zijn herinneringen aan ’9-11’, nu vijf jaar geleden.

Voor de destijds 12-jarige Dan begint dinsdag 11 september 2001 als alle andere dagen. Rond half negen is hij op school, de Netherlands Reformed Christian School in Pompton Plains, grenzend aan New York. „Het was ongeveer negen uur en we hadden gewoon les. Opeens ging de telefoon; iemand van de receptie. Er was iets met een vliegtuig en de Twin Towers in Manhattan.”

Hoewel de leerlingen schrikken van het bericht, wordt er niet zo veel aandacht aan besteed. „We hadden niet in de gaten wat er precies aan de hand was en dachten dat het ging om een ongeluk met een klein vliegtuig.” De lessen gaan gewoon door.

Aanslag
Dat verandert als in de loop van de ochtend de feiten duidelijk worden: bij een terroristische aanslag hebben twee Boeings zich in de Twin Towers geboord. Van de 20.000 mensen die in de 411 meter hoge wolkenkrabbers werken, kan het merendeel vluchten. Enkele uren later storten de torens in. Er zijn duizenden doden en de ravage is onbeschrijflijk. De hele wereld verkeert in een shock.

Hoe was de sfeer op school toen het nieuws doordrong?
„Eerst werden we heel onrustig. We voelden ons onzeker over wat er aan de hand was. Toen we meer zekerheid kregen, begonnen klasgenoten te huilen. Zij hadden ouders die in Manhattan werkten en waren bang dat hen iets was overkomen. Ik werd zelf ook bang; mijn oom en sommige neven hadden een baan in de stad.”

De directie besluit de school dicht te doen en iedereen naar huis te sturen. „Thuis deed ik niets anders dan naar de radio luisteren, om zo veel mogelijk details te weten te komen. Ik voelde me heel bang en was erg verward. Gelukkig hoorde ik snel dat mijn oom en neven veilig waren. Ze stonden in de file bij New York en waren niet in de stad op het tijdstip van de ramp.”

Christelijke school
De volgende dag gaat Dan weer naar school. „Hoewel we gewoon les kregen, was alles anders dan normaal. We hadden het uitgebreid over de ramp en mochten vertellen over onze gevoelens. Wie wilde, kon in de bibliotheek kranten lezen. Iedereen was geshockeerd en bang voor nieuwe aanslagen. Vooral omdat we op een christelijke school zitten. We waren bang dat Islamitische terroristen het daarop gemunt hadden.”

Ben je nog steeds bang?
„Niet direct. Ik merkte wel dat de angst terugkwam tijdens de oorlog in Irak. Maar we voelen ons nu veiliger. Mensen vergeten de ramp en trekken zich er niet zoveel meer van aan. Ik denk wel dat mensen in de grote steden van de VS banger zijn voor aanslagen dan anderen.”

Sommige mensen vinden Amerika’s angst voor Islamitisch terrorisme overdreven. Ze noemen het een fobie.
„Dat vind ik niet terecht. Volgens mij hebben we echt wel reden om bang te zijn. Ik merk ook dat sommige Amerikanen tegen de oorlog in Irak zijn. Maar daar ben ik het niet mee eens. De Islam is een geweldsreligie en dat moeten we bestrijden.”

Herdenking
Aanstaande maandag is ’9-11’ vijf jaar geleden. In de Verenigde Staten zullen overal herdenkingen plaatsvinden. President Bush is op het tijdstip van de ramp op Ground Zero, de plaats waar de Twin Towers stonden, en zal een toespraak houden. Dan: „Ik denk dat er veel mensen komen om herinneringen op te halen en bloemen en foto’s achter te laten.”

Ook op Dans school zal het rond half negen twee minuten stil zijn. „Op die manier willen we denken aan de slachtoffers van 11 september. Dat vind ik belangrijk, uit respect voor de doden.”


Wat zijn jouw herinneringen aan 11 september 2001? Waar was je toen je hoorde van de aanslagen? Klik op Reageer ook en vertel Yord wat.


Meer artikelen en foto's op Vijf jaar na 11 september
Zie ook: 11 september en daarna