Vergezichten
Dure kostschool
Onder Chinese ouders is het tegenwoordig een trend om hun kinderen naar een zo duur mogelijke school te sturen. Ze denken dat hun kinderen betere kansen hebben voor de toekomst als ze op zo’n peperdure school hebben gezeten.
Ik zie het bij mijn oom en tante, die dankzij de handel in steenkool in een paar jaar tijd superrijk zijn geworden. Ze sturen hun twee zoontjes, een van 9 en een van 12 jaar, nu naar een zeer exclusieve kostschool in Peking, hier 800 kilometer vandaan. Dat betekent dat ze tot Nieuwjaar niet meer thuiskomen. Ik ben niet jaloers op ze. Ook al is het inderdaad zo dat je meer kans maakt dat je later naar de universiteit kunt gaan als je op zo’n dure kostschool hebt gezeten.
Zelfs al zijn je cijfers belabberd, het feit dat je van zo’n school komt, opent deuren voor je. Daar heeft die school met de universiteit afspraken over gemaakt en zeer waarschijnlijk fors voor betaald. Dat is nu eenmaal zo in China. Maar ik blijf liever hier, ook al betekent het dat ik veel harder zal moeten studeren dan mijn neefjes om naar de universiteit te kunnen gaan. Eigenlijk vind ik dat ook niet zo erg. Kennis is nu eenmaal iets wat je krijgt door te studeren, ook al ben je nog zo rijk: kopen kun je het niet. Kennis krijg je niet door geld, maar door inzet. Dat is een Chinees gezegde dat al honderden jaren oud is, maar nog steeds geldt.
China, Xiaonan Li (15)
Als de kinderen
Iedereen wil een kind zijn. We willen nergens over inzitten en alles wat in de wereld gebeurt als onbelangrijk beschouwen.
Dat mag onvolwassen lijken, maar deze manier van kinderlijk denken is helemaal niet verkeerd. Integendeel. Iemand kan misschien zeggen dat we moeten groeien in ons denken en in rijpheid van geest, maar wanneer dit betekent dat we verveelde volwassenen moeten worden die altijd klagen over de moeilijkheden in het leven, wil ik liever helemaal niet groeien.
Jezus zegt: „Voorwaar zeg Ik u, indien gij u niet verandert, en wordt gelijk de kinderkens, zo zult gij in het Koninkrijk der hemelen geenszins ingaan.” Dring het kind in je niet weg! Het zal je eerlijk en oprecht houden tegenover God en de mensen om je heen.
Bulgarije, Vera Zareva (16)
Keel doorgesneden
„De langdurige strijd in mijn land tussen de Tamil Tijgers en het Sri Lankaanse leger is niet aan mijn familie voorbijgegaan. Mijn broer werd de keel doorgesneden en mijn oom is vermoord om niets. Als familie zijn we op de vlucht geslagen zonder iets mee te kunnen nemen, en nog steeds kunnen we niet terug.
Als ik mijn opleiding heb afgerond, wil ik een baan waarbij ik mensen kan helpen die het moeilijk hebben. Ik heb zelf veel meegemaakt en ken de situatie van vluchtelingen daardoor goed. Met een aantal meisjes volg ik een gezondheidscursus van ZOA. We leren hoe we ziektes kunnen voorkomen door goed op de hygiëne te letten. Ook leren we zwangere vrouwen te helpen en kunnen we kinderen inenten.
Ons grootste probleem is het geweld. De tsunami was vreselijk, maar zo’n ramp maak je hopelijk maar één keer mee. Het geweld komt steeds terug. Als ik later kinderen krijg, wil ik hun vertellen dat alle mensen gelijk zijn, wat hun afkomst ook is. We moeten alle wapens wegdoen om zo in vrede met elkaar te kunnen leven. Dat is mijn hoop, en ik hoop stellig dat die uitkomt.”
Sri Lanka, Jeyachitra (18)
Er zijn nog geen reacties geplaatst.