Janita ten Voorde -  1 sep 2006 09:50 - Gewijzigd: 1 sep 2006 09:50

Terugverlangen naar je Oostenrijkse vakantiejob

Een tochtje maken naar een Alpenstrasse, de hoogste waterval van Europa bezoeken en een tochtje maken in een kabelbaan. Eke Tijssen (16) werkte tijdens de vakantie met haar vriendin Anneke Visser (16) zes weken in een hotel in Oostenrijk en sloeg daarbij twee vliegen in één klap.

„Ik werkte zes dagen per week, maar ik voelde me ook een beetje op vakantie.”

Elke ochtend begonnen de twee vriendinnen om kwart over zeven aan hun taken in het hotel. „Wij verzorgden het ontbijt. Vervolgens maakten we bedden op, wc’s schoon en gingen we het restaurant stofzuigen en dweilen. Daarna deden we andere huishoudelijke klussen.”

Van twee tot vijf uur hadden de meiden tijd om wat voor zichzelf te doen. „Soms gingen we het dorp in. Eén keer zijn we zelfs met een kabelbaan omhooggegaan. Vaak bleven we ook in het hotel, want drie uur zijn zo om.”

’s Avonds hielpen Anneke en Eke bij het diner. „We serveerden het eten, zorgden voor drinken en wasten de vaat. Na negen uur hadden we tijd voor onszelf, maar dan was het al te laat om nog weg te gaan.”

Vervelend vond Eke de lange werkdagen niet. „In de schoolperiode sta ik altijd om kwart voor zes op en ben ik pas vijf uur weer thuis. Bovendien was het reuzegezellig in het hotel. Ik kon goed opschieten met mijn collega’s, maar ook de gasten waren aardig. Er zaten veel refo’s, want de hoteleigenaar adverteert regelmatig in het Reformatorisch Dagblad. Zondags luisterden we samen naar een prekenbandje.”

Af en toe hadden de vriendinnen geluk, want dan namen hotelbezoekers het tweetal op sleeptouw. Eke: „We hebben het hoogste planetarium in Königsleiten en de Krimmler waterval bezocht; dat is de hoogste van Europa. Ook hebben we een tochtje over een Alpenstrasse, een hooggelegen bergweg, gemaakt.”

Hoewel Eke en Anneke gratis kost en inwoning hadden, verdienden ze ook wat met het vakantiewerk. „Hoeveel weet ik nog niet, dat is van tevoren niet gezegd. Dat vind ik ook niet het belangrijkste. Ik deed dit meer om te ervaren hoe het voelt om in het buitenland te werken.”

Wat Eke betreft is haar vakantiebaantje voor herhaling vatbaar. „Anneke wilde na zes weken wel graag naar huis, maar ik nog lang niet. Ik heb geen moment heimwee gehad. Wel andersom. Ik verlang er nu al naar om weer in Oostenrijk te zijn.”