Geplaatst:23 aug 2006 13:58 - Gewijzigd: 23 aug 2006 13:58

Een kus uit Kazachstan

Wij hebben andere gewoonten om elkaar te begroeten dan de mensen in Oost‑Europa. Op onze reizen naar Oekraïne hebben we, als deputaten voor het werk onder het Joodse volk, veel vrienden gekregen. Zijn wíj gewend te begroeten met een stevige handdruk, in die landen begroet men een vriend met een hartelijke omhelzing en met een vriendenkus.

Hoewel de apostel Paulus schrijft, dat hij de Joden een Jood was en de Grieken een Griek, en wij ook geroepen zijn om ons op die ondergeschikte punten aan te passen aan de cultuur in ons gastland, hebben we met deze gewoonte best wel moeite. Toch zijn mijn principiële bezwaren tegen zo’n hartelijke vriendenkus verdwenen, al moet ik toegeven dat ik ze nog steeds met enige behendigheid probeer te verzamelen, ergens in mijn halsstreek.

Het gebeurde op een van mijn reizen naar Oost‑Europa, dat ik door deze vorm van hartelijkheid overvallen werd. Ik was in Moskou met twee broeders van het deputaatschap Bijbelverspreiding en enkele mensen van de stichting Friendenstimme om de eerste delen van de Russische vertaling van Matthew Henry te introduceren.

In drie gesprekken is er diepgaand gesproken over onze meningsverschillen over de vrije wil en de volharding der heiligen, twee onderwerpen uit de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten. Op rechtzinnige wijze komen deze zaken ook in de Bijbelverklaring van Matthew Henry aan de orde.

Veel ongeregistreerde baptisten, maar ook baptisten die zich van dit verband hebben losgemaakt, leren een vrije wil en de mogelijkheid dat mensen die tot God bekeerd zijn, afvallig worden; dwalingen die wij kennen uit de leer van de remonstranten en die in de Vijf Artikelen bestreden en grondig weerlegd worden.

Toch is het wat te snel geconcludeerd om hen lichtvaardig van remonstrantisme te beschuldigen. Er is verschil tussen dwalen uit onwetendheid of dwalen uit vijandschap. Hun opvattingen hangen samen met hun doopopvatting en hebben als zodanig een andere achtergrond dan bij de remonstranten. Toch kunnen we hun misvattingen niet accepteren. Velen van hen hebben daardoor ook moeite met onze leer over de aan de zonden gebonden wil en de volharding der heiligen. Over die zaken ging ons gesprek.

Het kon gelukkig besloten worden met de officiële overhandiging van de delen van Matthew Henry. Toen we uiteengingen werd ik overvallen door een onverwachte, maar hartelijk bedoelde zoen op mijn mond van de afgevaardigde uit Kazachstan. Bij het afscheid nemen van de anderen heb ik behoedzaam hun hoofd tegen mijn schouder geduwd, een gewoonte die ik dus nog steeds hanteer.

Bij mijn thuiskomst vertelde ik wat mij overkomen was. In mijn gezin veroorzaakte dit enige hilariteit. En toen kwam de bestraffing. Bij het lezen uit de Bijbel was aan de beurt de ontmoeting tussen David en Jonathan, waarbij staat dat zij elkaar kusten. In de Bijbeltijd was het ook gewoonte dat vrienden elkaar kusten!

Het staat tientallen malen in de Bijbel, tot en met de verraderlijke Judaskus toe. Laten wij ons maar aan onze goede cultuurgewoonten houden en elkaar met een hartelijke handdruk begroeten. Maar laten we niet minachtend doen over andere culturen, waar de gewoonten Bijbelser kunnen zijn dan we denken. En in elk geval: laat er oprechtheid zijn en geen gecamoufleerde haat zoals bij Judas.

Ds. C. J. Meeuse, Apeldoorn