Geplaatst: 2 aug 2006 10:22 - Gewijzigd: 2 aug 2006 10:22

Echt belangrijk

Zending is niet alleen ver weg, maar ook dichtbij, zo wordt de aanwezigen op zendingsbijeenkomsten nogal eens verteld. Daar wil ik nu -vrij vertaald- wat over doorgeven uit een boekje dat ik in de laatste maand van ons verblijf in Canada kreeg.

Honderd jaren na nu, wat zal dan het enige zijn wat echt belangrijk is? Is het dan belangrijk hoeveel geld u had? Is het dan belangrijk in welke auto u reed? Het enige wat belangrijk is, is wie er in de hemel is en wie in de hel. Jezus vertelt ons in Matthéüs 18:11: „De Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, wat verloren was.” Als het voor Jezus van het hoogste belang is om verlorenen te bereiken, moet dat dan ook voor ons niet van groot belang zijn? De eigenlijke vraag is: Wat voor ding van betekenis doe ik vandaag dat over meer dan honderd jaar nog belangrijk is?

2 Korinthe 5:10 verzekert ons: „Wij allen moeten geopenbaard worden voor de rechterstoel van Christus, opdat eenieder wegdraagt, wat door het lichaam geschiedt, naardat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad.” Geloven wij werkelijk dat er een dag zal zijn waarop we voor Zijn troon zullen staan? En denkt u dat het op die dag iets uitmaakt of u vrijmoedig hebt getuigd tot ongelovigen? Of u tot een totaal verloren en stervende wereld hebt gesproken over het enige Antwoord voor de ziel - Jezus? Ja toch! Het maakt een groot verschil of u van het kostbaarste dat u bezit, hebt getuigd tot eenieder die u maar kon bereiken.

Ik probeerde mij eens in te denken dat ik voor Gods troon zou staan en ik voelde dat sommige gedachten mij zullen treffen. Het zal mij diep raken hoe zondig en onrein ik ben in het gezicht van algehele Heiligheid. Het zal mij verwonderd doen staan hoe schoon de hemel is. Maar ook denk ik dat ik zal wensen dat ik op aarde heel wat meer van Christus getuigd zou hebben dan ik heb gedaan.

Ik verzeker u dat er in de hemel één ding is dat we niet kunnen doen. We kunnen in de hemel God verheerlijken, Hem prijzen, zingen tot Zijn eer. Maar één ding dat we in de hemel niet kunnen doen, is getuigen tegenover een ongelovige. Waarom? Omdat er in de hemel geen ongelovigen zijn.

Realiseren wij ons dat we, op het moment dat we onze laatste adem uitblazen, nooit meer in staat zullen zijn om met een verloren mens te praten? Zou het niet een zaak van het hoogste belang moeten zijn om op aarde verloren mensen te bereiken, zo lang we kunnen?

Ik vraag me af welk advies Petrus en Paulus ons zouden geven, als we met hen konden spreken. Ik geloof echt dat zij ons zouden zeggen ons geheel en al te geven aan het bereiken van de verlorenen, koste wat kost. Niet terug te zien, maar vrijmoedig uit te komen voor onze Heere.

Dat is waar het om gaat: iedere gelovige eropuit sturen met vertrouwen, vrijmoedigheid en liefde tot Jezus Christus om de totaal verloren en stervende wereld te bereiken. Mensen zullen niet geloven en Hem aanroepen tot hun behoud, tenzij zij horen wat Hij heeft gedaan. En hoe kunnen zij horen, tenzij dat iedere christen de grote Naam van Jezus tot iedere mogelijke persoon brengt?

Elke dag sterven er zo’n 300.000 mensen. Ik vraag me af waar zij de eeuwigheid zullen doorbrengen.

Garderen, ds. W. Pieters