Petra Jongeneel - 22 jul 2006 09:17 - Gewijzigd: 22 jul 2006 09:17

„Elke twee minuten hoorde ik een knal”

Yanki Jacobs (18) maakte raketaanvallen op Israël van dichtbij mee

AMERSFOORT - Vanuit het onrustige Israël vertrok Yanki Jacobs -18 jaar en zoon van een rabbijn- maandag voor een vierweeks verlof naar Nederland. „Wij zijn bijna gewend geraakt aan raketaanvallen.”

Yank Jakobs studeert in Migdal-ha’enek, een plaats vlak bij Haifa, aan de jesjiva. „Dit is een Talmoedschool waar studenten kunnen studeren in de Joodse wetten en de Joodse mystiek. Ik ben in Nederland opgegroeid. Na drie jaar vwo ben ik voor twee jaar naar Frankrijk gegaan, toen een jaar naar Montreal, daarna naar Israël. Op al deze plekken heb ik aan de jesjiva geleerd. Elke school legde haar eigen accenten.

Wat mijn uiteindelijke doel is? De studie is erg interessant, maar uiteindelijk studeer ik niet voor mezelf. Ik krijg ook geen diploma, want daar word je zelf wat mee. Wij studeren voor God. Leren is een vorm van dienen. Dat houdt nooit op. Nederlands recht interesseert me ook erg. Misschien ga ik daar later in verder. Maar als ik nodig ben in Joods Nederland als rabbijn of in een andere functie, dan heeft dat voorrang.”

Je bent nu een jaar in Israël geweest. Hoe kijk je terug op deze periode?
„Voor mezelf was het een goede tijd. Ik heb bijvoorbeeld veel van de Joodse wetten geleerd en waardevolle discussies gehad over de invulling van de sjabbat. Volgens de wet mag je geen licht aansteken. Wel mag je voor een onverwachte gast een matras naar beneden sjouwen.

Als ik terugkijk, merk ik ook verwondering. Het is bijzonder om te zien dat het Israëlische volk in ruim vijftig jaar het land zo heeft kunnen opbouwen: droge woestijnen zijn veranderd in begroeide akkerbouwlanden. De technologie is enorm ontwikkeld. Het doet pijn en het is enorm teleurstellend dat Israël zich in het afgelopen jaar moest terugtrekken uit de Gazastrook. Land weggeven gaat tegen de Joodse wetten in. Dat is niet de manier om vrede te stichten.”

Sinds een week is er een fel gevecht gaande tussen Israël en de terreurorganisatie Hezbollah. Wat heb jij daarvan gemerkt?
„Sowieso ben ik gewend geraakt aan spanning. Het klinkt misschien gek: Als er in Nederland ’s middags een raket zou zijn gevallen, zou er ’s avonds geen mop worden verteld. In Israël hoort dit bij het leven. Het leven gaat daar gewoon door.

Vorige week verbleef ik op de campus van onze universiteit. We hoorden via de radio dat er raketten op omliggende steden werden afgevuurd. De meeste mensen uit ons dorp sliepen die nacht in de schuilkelder. Zondag was ik in Jeruzalem. In Haifa viel toen een stortvloed aan raketten. Ik had op dat moment een vriend die daar was aan de telefoon. Elke twee minuten hoorde ik een knal. Laat het alstublieft snel stoppen, schoot het door me heen.

Ik ken een gezin waarbij er een raket dwars door het dak van het huis ging. Via een matras in de slaapkamer boorde de raket zich door de vloer. Hij ontplofte echter niet. Ik vind het een wonder dat hierbij geen slachtoffers zijn gevallen. Daar zie ik de hand van God in.

Zondag sloot de universiteit voor een spoedoverleg haar deuren. Zij wil niet de verantwoordelijkheid nemen dat haar studenten gevaar lopen”

En toen ben je terug naar Nederland gegaan?
„Ik ben absoluut niet gevlucht. Dit verlof stond al gepland. Er is geen reden om me door een paar mensen af te laten schrikken.”

Het gaat hier wel om een terreurorganisatie waarvoor een mensenleven niet telt.
„Dat is zeker waar. Hezbollah handelt puur uit haat. Het bestaan van de beweging is volledig overbodig. Haar eigenlijke doel was het Israëlische leger uit Libanon weg te jagen. Dat is gebeurd. Nu is zij uit op vernietiging.”

Slaat Israël ook niet door in de aanval op Libanon?
„De aanval? Israël verdedigt zich puur. Het land doet wat nodig is. Hezbollah moet compleet worden ontwapend en de gevangengenomen Israëlische militairen moeten teruggeleverd worden aan Israël. Tot die tijd moet Israël niet opgeven.”

Wat betekent voor jou vrede?
„Vrede is een manier van rustig met elkaar kunnen samenleven. Maar de echte vrede is er als de Messias komt.”

Je gaat over vier weken terug naar Israël?
„Ja, dan houdt mijn verlof op. Mijn ouders en voorouders brachten zichzelf in tijden van onderdrukking ook in gevaar. Dus ik zal het niet ontlopen.”