Geplaatst:19 jul 2006 10:01 - Gewijzigd: 19 jul 2006 10:01

Bevestiging en intrede

Het komt niet zo vaak voor, maar toch zit ik soms onder het gehoor van een collega. Dat gebeurde ook vorige week woensdag. Twee keer nog wel. ’s Middags preekte ds. Kot in Elspeet. Hij bevestigde de nieuwe predikant die ’s avonds zijn intrede deed, ds. Zweistra.

In beide diensten was ik aanwezig omdat ik consulent was van de vacante gemeente. Een consulent is een raadgever en een plaatsvervanger. Het woord consulent heeft te maken met het Latijnse woord voor raadgeven. In de kerk heeft die man ook de taak om de predikant te vervangen.

Dat heb ik in Elspeet een beetje gedaan. Vanaf oktober vorig jaar, dus zo’n negen maanden. Als consulent word je ook uitgenodigd om de bevestigings- en de intrededienst bij te wonen. Het is een voorrecht om als mensenkind naar de verkondiging van Gods Woord te luisteren.

Om op een goede manier te kunnen luisteren, moet je je in de eerste plaats voorbereiden. Dat doe je als prediker én als gemeentelid. Als prediker door onder meer het desbetreffende Schriftgedeelte te overdenken. Dat kon ik in dit geval niet, want het was mij niet bekend waarover collega Kot zou preken. Maar we kunnen ons op een andere manier voorbereiden: door de Heere te smeken om een ontvankelijk hart. Tijdens de dienst houdt het gebed niet op. Niet alleen bid je mee met de voorganger en voorbidder. Ook onder het zingen en terwijl je naar de verkondiging van Gods Woord luistert, bid je dat de Heere de predikant Zijn woorden in de mond geeft. En dat de Heilige Geest erdoor zal werken.

In beide diensten ging het over een stukje van de nachtgezichten van Zacharía. In hoofdstuk 4 gaat het onder meer over de gouden kandelaar. Ds. Kot stelde aan de orde hoe wij als christenen in de duistere maatschappij een licht kunnen zijn. Dat is wanneer wij gevoed worden met olie.

’s Avonds ging het over Gods belofte dat Zijn werk niet gebeurt door kracht of geweld van mensen, maar dat God Zelf door Zijn Geest Zijn kerk bouwt.

Een indrukwekkende preek heb ik die avond gehoord. Heel persoonlijk, openhartig en confronterend sprak de nieuwe predikant van Elspeet. Als predikant vergelijk je onwillekeurig je eigen manier van preken met wat je op dat moment beluistert en met de manier waarop de preek door je ambtsbroeder wordt gebracht.

Soms hoor je de uitdrukking: „Het is nuttig dat we de zakken leeg gepreekt krijgen.” Daarmee bedoelen we: als luisteraar moet je door het gepreekte Woord arm en ellendig worden. Toen dat vorige week woensdagavond metterdaad gebeurde, was dat niet fijn. Vertroost en bemoedigd de kerk uitgaan, is veel aangenamer. Maar of het heilzamer is? In ieder geval voelde het door die preek aan alsof geestelijk en ambtelijk mijn laatste cent verdween.

Daarna moest ik als consulent de nieuwe predikant toespreken. Je heet hem hartelijk welkom en wenst hem even hartelijk Gods zegen toe. Meer is ook niet nodig, want per slot van rekening gaat het in Gods huis om Gods Woord. En toespraken hebben nogal eens, onwillekeurig, het gevolg dat de preek vergeten wordt.

Niet door onze kracht. Niet door ons geweld. Maar door Gods Geest! Altijd weer is dit waar. Altijd weer moet en mag dit worden beleefd. Het moet worden beleefd: ik val er voor honderd procent tussenuit. Het mag worden beleefd: God gaat toch door met het bouwen en bewaren van Zijn Kerk!

Garderen, ds. W. Pieters