Petra Jongeneel - 19 jul 2006 08:40 - Gewijzigd: 19 jul 2006 08:40

Pennen voor kinderen uit Gambia

Een vakantie met hagedissen in je slaapkamer, slangen in het wild en koeien op de weg. De zussen Gerdine (16) en Annemarie (14) Heijboer uit Rijssen gingen een week naar Gambia. Annemarie: „Het was super.”

Bestemming: „M’n vader is waterbouwkundige en moest voor z’n werk naar Gambia. Omdat Gerdine voor haar vmbo-examen is geslaagd, mocht ze samen met mij, als examencadeautje, mee. M’n vader had in Gambia een reisleider geregeld, een vrouw die jarenlang in Nederland heeft gewoond. Met haar zijn wij op stap geweest.”

Hoe lang: „We zijn ’s maandags op het vliegtuig gestapt. Na vijfenhalf uur vliegen kwamen we aan. De maandag erop vertrokken we weer.”

Activiteiten: „We hadden stapels schriften, pennen en tennisballen meegenomen uit Nederland. Die hebben we uitgedeeld in de arme wijken en op de scholen. De kinderen vonden het geweldig! Veel kinderen gaan niet naar school, want er is geen leerplicht. Deze kinderen moeten bijvoorbeeld water halen en dit verkopen op straat. Als we ergens kwamen, riepen ze al van een afstand: „Toebab, een witmens.” Zij vonden ons heel bijzonder en wilden bijvoorbeeld onze hand voelen.

Op de markt wilden ze ook van alles aan ons verkopen. Maar voor een hoger bedrag dan aan onze zwarte buurman. Wij waren rijke westerlingen. Ook hebben we een ziekenhuis bezocht. Ik wil misschien later in een ziekenhuis werken en Gerdine wil graag kraamverzorgster worden. Het was een heel klein, arm hospitaal met in totaal maar tien bedden. We hebben een pasgeboren baby gezien van wie de moeder doofstom was; de vader had tbc. Dat was wel triest.”

Hoogtepunt: „De stralende gezichten van de kinderen. Wat waren zij blij met zoiets simpels als een tennisbal of een schriftje.”

Dieptepunt: „We brachten bij een lokale collega van mijn vader een pakje stroopwafels. Daar hadden ze een geit als waakhond. Deze sprong tegen ons aan en werd agressief. De man vond het vreselijk dat dit bij toeristen gebeurde en wilde de geit voor ons afmaken.

Oh ja, nog iets lastigs: We werden continu door zwarte kerels aangesproken met de vraag of we al getrouwd waren. We hebben die week dus genoeg aandacht gehad.”

Hoe laat in/uit bed: „Het was daar rond de 35 graden. We aten daarom pas rond acht uur ’s avonds. Meestal gingen we rond tien uur naar bed tot de volgende ochtend negen uur.”