Mensenredders op woeste baren
Christiaan (15) leert bij Ouddorpse Reddingsbrigade drenkelingen reanimeren
Behendig manoeuvreert Emile Poot (18) de 115 pk boot van de Ouddorpse Reddingsbrigade over de onstuimige zee. In de verte kijkt een groep zeerobben vanaf een zandbank toe. „Post Flaauwe Werk, boot 81-39 in aantocht, wisseling complete bemanning”, roept Christiaan Grinwis (15) door de portofoon naar de strandpost. Strandcommandant Kees Tanis: „De jongens hebben het in zich. Ik laat ze met windkracht 6 zo het water op.”
Sommige jongens hebben één droom: strandwacht worden. Christiaan Grinwis uit Ouddorp is zo iemand. „Op m’n elfde kwam ik bij de reddingsbrigade. Ik was altijd al veel op het strand. Wat wil je: ik woon er dichtbij. Eerst was ik een jaar aspirant-lid. Toen leerde ik bijvoorbeeld de werking van een portofoon, patrouilleren, maar ook gewoon theorie over tij, stroming en zandbanken. Ook haalde ik m’n EHBO-certificaat, leerde ik reanimeren en oefende ik stevig met reddingszwemmen.”
Emile Poot (rechts) en Christaan Grinwis (tweede van rechts) tijdens een patrouille.
Toch is Christiaan in tegenstelling tot Emile nog geen strandwacht. „Voor het behalen van het strandwacht A-diploma moet je minimaal 16 jaar zijn”, legt Kees Tanis uit. „Tijdens de cursus leer je onder meer diverse reddingsmethoden en vaartechnieken. Jongens die hogerop willen, kunnen dan nog voor strandwacht B verder. In die functie mag je strandwachtploegen aansturen.”
„Je aandacht mag nooit verslappen”, zegt Christiaan, terwijl hij vanaf de boot naar de kust tuurt. „Waar ik op let? Vooral op zwemmers die te ver de zee ingaan. Kijk daar heb je er weer een.” Op dat moment roept Kees de actieveling al toe: „Meer naar de kust, gevaarlijke stroming op komst.”
Toch gaat het ondanks waarschuwingen wel eens mis. Christiaan: „Laatst was iemand ver in zee gegaan. Hij kreeg kramp en het water was onstuimig. We hebben de drenkeling geholpen met behulp van een lijnredding. Hierbij is een aantal strandwachten via een lijn met elkaar verbonden. De voorste persoon houdt het slachtoffer vast en wordt via de lijn naar de kant getrokken.”
„Zulke activiteiten willen we zo veel mogelijk voorkomen”, zegt Kees. „We werken het meest preventief. Op drukke stranddagen lopen we langs de waterlijn. Vanaf metershoge stoelen kan de wacht het strand overzien. Ook staan we in contact met de vuurtoren. De bemanning daar ziet vaak nog meer dan wij.”
Snijwond
Ondertussen is de reddingsboot bij het Noordzeestrand aan de Brouwersdam gearriveerd. Op dit strand -dat voornamelijk is bedoeld voor surfers en andere actieve badgasten- staat de tweede post van de Ouddorpse Reddingsbrigade. Jurjen Poot (15) uit Vlaardingen heeft daar net een jong kereltje op de behandeltafel zitten. „Een snijwondje. Even schoonmaken en dan plakken we er gewoon een pleister op.”
De Vlaardinger verblijft samen met zijn broer Emile in de zomermaanden bij zijn opa en oma in Ouddorp. „Ik weet niet wat het is, maar dit werk trekt me. Het is erg afwisselend.” Een zeemeeuw scheert laag over en laat Jurjen ’genieten’ van zijn uitwerpselen. Deze springt scheldend op. Over afwisseling gesproken.
De strandwachten -een kwart van hen bestaat uit meisjes- werken in het zomerseizoen van tien uur ’s ochtends tot zeven uur ’s avonds. Rond de klok van zes wacht hun een maaltijd, door strandcommandant Kees eigenhandig bereid. „Je kunt niet elke dag op friet leven. Ik zorg voor aardappels, groente en vlees.”
De reddingsboot arriveert bij strand het Flaauwe Werk voor de wisseling van de wacht. Als ze het strand zijn opgelopen, moeten de jongeren door een geul waden waarin een sterke stroming staat. Kees: „Het wordt gevaarlijk voor zwemmers. Nu is het nog eb, maar met vloed loopt deze geul ook onder. Jongens, de gele vlag hijsen.”
Op 1 augustus houdt de Ouddorpse Reddingsbrigade demonstraties tijdens de jaarlijkse brigadedag. Meer informatie: www.ouddorpsereddingsbrigade.nl.
Dit is de tweede aflevering in een zomerserie. Volgende week deel 3.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.