Geplaatst:26 jun 2006 08:42 - Gewijzigd: 26 jun 2006 08:42

Damestasje

Het ministerie van Verkeer en Waterstaat wordt sinds 1982 aangevoerd door dames. Hoe dat komt? Geen flauwe notie. Neelie -eerder al staatssecretaris van Vervoerszaken in Van Agt I- diende in de kabinetten-Lubbers I en II, carpoolstrook-Hanja volgde Neelie op ten tijde van Lubbers III.

Annemarie vierde nadien triomfen in Kok I, nadat ze eerder als Kamerlid Hanja het leven zuur maakte. Turbo-Tineke (Kok II) leeft in de herinnering voort als de schooljuf die veel schreeuwde, vooral over rekeningrijden, maar die weinig wol voortbracht. En nu hebben we Karla, met een grote Kaa en een onvervalst Brabantse inborst.

Scherpslijpers steken op dit moment hun vingertje op en wijzen me op twee fouten. Coos (Andriessen, inderdaad, van mannelijke kunne) was een enkele maand V&W-opperhoofd toen Hanja naar Europa afreisde. En Roelf (de Boer, eveneens een kerel) trad aan in Balkenende I, maar dat kabinet telt vanwege de kortheid zijner dagen en de (v)luchtigheid zijner opvattingen niet mee. Dat praat makkelijker.

Door de aard van mijn werkzaamheden kruiste m’n pad de afgelopen decennia regelmatig dat van de verkeersministers als ze in het wild aan het werk waren, dat wil zeggen als ze niet achter hun bureau zaten. Ik zag Neelie toen ze hartelijk werd uitgelachen omwille van haar bekakte dictie en Hanja toen ze werd nagefloten door een zaal vol wegenbouwers, vanwege haar korte rok. Na de wat kille beschaving van Hanja-met-de-eigen-fanclub ademden zulke gezelschappen op bij de holadieestemming die Annemarie meebracht.

Vrouwen voeren vaak een tas mee, bewindvoerende dames vormen op die regel geen uitzondering. Die damestasjes vind ik altijd een intrigerend onderdeel van de optredens in het land. Dat heeft niets te maken met de inhoud ervan -lipstick, nagellak, foto’s, aansteker, zakdoekjes, doosje Pottertjes, flesje parfum, verfrissingsdoekjes en een mobieltje om paps en de kinderen te kunnen bereiken-, maar wel met de drager ervan.

Drager, ja inderdaad, een man. Want in negen van de tien gevallen dat zo’n vrouwelijke bewindspersoon -bewindsvrouwe, schreef een politiek redacteur jarenlang hardnekkig- het land intrekt, draagt het hoofd van de afdeling protocol haar tas. Op de een of andere manier trekt dat fenomeen direct mijn aandacht. Waar is Eef en heeft hij het tasje wel bij zich? Kostelijk om de kleine, dappere man achter hare excellentie aan te zien paraderen met zo’n mooie zwarte laktas in zijn hand.

Dezer dagen moet de beslissing vallen over het al dan niet aanleggen van de verbindingsweg tussen de A6 en de A9, pal langs het Naardermeer. Een veelheid van partijen is -wat mij betreft terecht- tegen, maar de voortekenen zijn ongunstig. Want Karla heeft her en der al geroepen dat er meer is in het leven dan „piertjes en miertjes” en dat we vooral de mobiele mens uit Almere niet moeten vergeten die vele uren in de file slijt.

Willen dames hun argumenten kracht bijzetten, dan kunnen ze dreigen met hun tasje. Vandaag wil ik de rollen omdraaien en de afdeling protocol verzoeken dat drukmiddel in te zetten om de minister op andere gedachten te brengen. Eef, zwaai es flink dreigend met je handtas. „Karla, hier wordt niet gebouwd!” Want sommige dingen doe je gewoon niet. Het ultieme machtsmiddel lijkt me hier wel geoorloofd.

MAX