Petra Jongeneel -  3 jun 2006 09:47 - Gewijzigd: 3 jun 2006 09:47

Blokken in de bajes

Leraar schrijft examenantwoorden op voor ziekenhuispatiënt Thomas

ZEIST - Duizenden jongeren ploeterden deze week op hun examens. Sommigen op een wel heel speciale manier. De een vanuit in een ziekenhuisbed, een ander in de gevangenis en een derde in een blindeninstituut. Magneet ondervroeg het trio.

Vmbo’er Serhat Memis (16) zat deze week met oordoppen in zijn oren achter een spraakcomputer met een brailleleesregel. Na zijn geboorte bleek dat Serhat slechts met één oog kon zien. Op 10-jarige leeftijd liet het netvlies van zijn goede oog los. Sindsdien ziet Serhat slechts schaduwen en verblijft hij doordeweeks in blindeninstituut Bartimeús in Zeist.

Hoe zijn examens deze week gingen? „Alle opgaven stonden op de computer. Na het indrukken van een enkele toets op m’n spraakcomputer kon ik de vragen beluisteren. Wel met oordopjes in, anders hadden m’n vier klasgenoten die met braille werken er te veel last van. Ik kreeg per examen vier uur de tijd in plaats van twee uur.

Met twee examens op één dag had ik het behoorlijk gehad. Het lastigst vond ik de luistertoets Duits. De opgaven stonden niet op de computer. Dus heeft een van de examinatoren ze voorgelezen. Ik tikte wat ik hoorde precies in. Vervolgens kon ik het via mijn spraakprogramma onbeperkt afluisteren.”

Voor Serhat zijn nu alle schriftelijke examens achter de rug. Maar hij moet nog even knokken. „Omdat ik staatsexamen doe, moet ik voor elk vak ook een mondeling doen. Dus 50 procent van het uiteindelijke examenresultaat laat nog op zich wachten. Maar volgens mij red ik het wel.”

Ziekenhuis
De gordijnen rondom zijn bed werden dichtgetrokken. De overige drie jongeren op de ziekenzaal van het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht moesten twee uur lang hun mond houden. Want Thomas Bloemen (16) uit Moergestel moest in zijn ziekenhuisbed twee uur lang het vmbo-examen economie maken.

Elke dinsdag, donderdag en zaterdag worden op de afdeling nierdialyse Thomas’ nieren gespoeld. Zijn eerste examens waren op maandag en woensdag, dus kon hij deze op school maken. Maar donderdag ging dat helaas niet. Zijn leraar kwam met gesloten envelop met de opgaven economie de ziekenzaal op.

„Ik kon zelf niets opschrijven. Een buisje aan de onderkant van mijn elleboog verbond een ader met de machine die mijn nieren spoelde. Dus heb ik alle antwoorden gedicteerd. Mijn leraar schreef ze op.”

Tijdens de dialyse wordt elk uur de bloeddruk van Thomas gemeten. „Maar na een uur was ik al klaar met het examen. Dus het kostte me geen extra tijd.”

Vond Thomas examen doen in een ziekenhuis speciaal? „Op school zitten die leraren maar te loeren of je zit te spieken. Nu kon ik gewoon met mijn docent praten.”

Gevangenis
Bijna acht maanden zit hij al in jeugdgevangenis Het Poortje in Groningen. Vanwege een geweldsdelict. „Een ruzie liep uit op een gevecht. Ik werd toen erg agressief.” Meer wil de 18-jarige Victor er niet over kwijt. Hij draaide voor twee jaar de cel in.

Deze week deed de vmbo-leerling examen in de jeugdinrichting. „Ik was erg gespannen. Voor m’n gevoel had ik alle tijd om na te denken of ik het examen wel of niet goed had gemaakt. Ik had weinig afleiding. Buiten de gevangenispoort zou je nog even iets leuks kunnen gaan doen om te ontspannen. Dat was er hier niet bij.”

Ook het van zich afpraten mist hij. „Eén keer per week mag ik anderhalf uur bezoek ontvangen. Wil ik na m’n examen m’n ouders of vrienden vertellen hoe het ging, dan moet ik dit opsparen tot dat ene moment.”

Victor legde de examens af in een van de vergaderzalen van de jeugdinrichting. „Ik heb geen last gehad van herrie. Buiten de deur hingen briefjes waarop ”stilte” stond.”

„Als ik mijn examen haal, wil ik de opleiding sociaal pedagogisch werk gaan volgen. Het is nog niet zeker of dat vanuit deze jeugdinrichting kan. Ik zit namelijk nog tot augustus 2007 vast. Anders ga ik de havo doen of zo.”
(Victor heet in werkelijkheid anders.)