Door lijden tot heerlijkheid
Het bezoek aan de synagoge van de liberale joodse gemeente in Den Haag heeft op mij een onuitwisbare indruk nagelaten, die alles te maken heeft met het paasfeest. Samen met de vroegere evangelist van Merksem, Johannes Witte, was ik op bezoek bij rabbijn Soetendorp voor een gesprek over het Evangelie van Jezus, de Messias voor jood en christen.
Hij uitte in dit gesprek een beschuldiging aan het adres van alle christenen. Die betrof niet de vervolgingen die Joden alle eeuwen door van de zijde van zogenaamde christenen kregen te verduren. Al dikwijls heb ik die beschuldiging gehoord en ik kan me er iets bij voorstellen. We mogen ons wel schamen over het feit dat de kerken deze gruwelen niet altijd fundamenteel hebben bestreden. Gods Woord leert ons liefde voor de naaste en de Heilige Geest werkt die liefde, ook voor de Joden.
Bij zulke beschuldigingen ga je niet in de verdediging, maar probeer je duidelijk te maken dat Jodenhaat niets met waar christendom te maken heeft. Daar is niets van Christus bij.
Rabbijn Soetendorp uit Den Haag had evenwel een andere, een voor mij nieuwe beschuldiging: „Jullie, christenen, verheerlijken het lijden”, zei hij. „Geen volk heeft zo veel geleden als wij, maar toch zijn onze feesten altijd nog blije feesten. Wij kunnen tenminste vrolijk zijn. Jullie hebben het bij het paasfeest over lijden en sterven.”
Wat de vreugde van hun feesten betreft: daar is iets van waar. Het gaat ons soms zelfs wat te ver, als ze bijvoorbeeld het poerimfeest houden als een soort carnaval. Maar klopt de beschuldiging? Verheerlijken wij het lijden? Kennen wij geen vreugde op het paasfeest?
Allereerst heb ik hem gezegd dat Goede Vrijdag bij ons geen officiële kerkelijke feestdag is, maar een gewone werkdag en dat dit niet berust op een vergissing. Het lijden van Christus is geen doel, maar een middel tot het grote doel: de overwinning over de dood die in de wereld gekomen is door de zonde. Het is het middel van de Middelaar, Die Gods toorn tegen de zonde kon stillen door de straf der zijnen op Zich te nemen en daarvoor te sterven. Niet het lijden dat er door de zonde is, wordt verheerlijkt. Maar de Messias wordt verheerlijkt, als Hij, naar de beloften van Jesaja 53, Zichzelf geeft en Gods deugden verheerlijkt als Hij voor gevallen zondaren een weg tot God baant.
„Want Dien, Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem” (2 Kor. 5:21). Hij bad ook om deze verheerlijking: „Vader, de ure is gekomen, verheerlijk Uw Zoon, opdat ook Uw Zoon U verheerlijke” (Joh. 17:1). De verlossing die Hij verdiende, is een verlossing van de zonde en dus ook van de dood! Daarom wordt de dag van Christus’ lijden Goede Vrijdag genoemd. Zonder Goede Vrijdag kon het geen Pasen worden. Die loopt uit op paasfeest!
Het geslachte lam bij het Pascha was er een schaduw van. Het gaat ons dus niet om de verheerlijking van het lijden, maar om de weg naar de bevrijding, de overwinning over de dood!
Ik vrees dat ik het hem niet duidelijk kon maken. Maar hebben wij het wel begrepen? Wie zijn zondaarsbestaan niet kent en geen lijdende en stervende Borg nodig heeft, veracht de lijdende Messias en komt niet tot de vreugde van het paasfeest. Maar wie de opgestane Levensvorst niet kent, dreigt door overmatige droefheid verslonden te worden. De weg van de Koning mag ook de weg van Zijn bruid zijn: door lijden tot heerlijkheid.
Apeldoorn, ds. C. J. Meeuse
Er zijn nog geen reacties geplaatst.