Gerald Harbers - 14 apr 2006 10:39 - Gewijzigd: 14 apr 2006 10:39

Tussen de megakrabben, schildpadden en haaien

„Snorkelen tussen de haaien. Dat was het toppunt van onze reis naar Aldabra”, zegt Jeanet Kuit. De 16-jarige scholiere uit het Friese Balk ging negen dagen naar een klein eiland in de Indische Oceaan, 500 kilometer boven Madagaskar. „Ik heb in totaal 981 foto’s gemaakt, digitaal.”

Volgende week wordt in het Haagse Museon de fototentoonstelling ”Aldabra, het laatste paradijs op aarde” officieël geopend. Daar hangen ook enkele foto’s van Jeanet en een andere Nederlandse scholier: Reed Steenhuis.

Het balletje ging aan het rollen doordat Jeanet meedeed met een fotowedstrijd voor het Wereld Natuur Fonds. Daarbij won ze de tweede prijs. „Korte tijd later werd ik gebeld of ik mee wilde met de expeditie naar Aldabra. Natuurlijk zei ik ja. Zo’n kans krijg je maar eens in je leven. Gewoonlijk mag er niemand op het eiland komen omdat het een beschermd natuurgebied is.”

De reis naar het eiland duurde lang volgens Jeanet. „Eerst vlogen we naar Parijs, vandaar naar Mahé, een eiland in de Indische Oceaan, vandaar moesten we nog een paar uur varen. Al met al duurde het achttien uur.”

De scholiere zal de aankomst op het eiland niet snel meer vergeten. „Het was donker, maar op het strand zagen we megakrabben en zeeschildpadden. Zoiets had ik nog nooit gezien.”

In de week dat Jeanet op het eiland was, maakte ze samen met een groep kinderen van de Seychellen, een eilandengroep in de Indische Oceaan, verschillende excursies. „Onderweg moesten we goed uitkijken. De bodem is voor het grootste deel versteende koraal: vlijmscherp met gaten erin. De kwallenpoel waar we zijn geweest, is zo’n gat. Daarin zweefden tientallen kwallen.”

Ook ’s nachts gingen de tieners op pad. „Naar het strand, om naar de zeeschildpadden te kijken, die dan eieren leggen. Jammer genoeg hebben we dat laatste niet gezien.”

Bijzonder moment voor Jeanet was het snorkelen in de lagune van het eiland. „Vroeger was Aldabra een vulkaan. De krater is nu volgelopen met oceaanwater en daar groeien allerlei mooie koralen. Daartussendoor zwemmen de scholen kleurige vissen, bijvoorbeeld met heel dikke lippen. En er zwemmen haaien.”

De haaien zijn volgens Jeanet niet gevaarlijk. „Zolang je ze maar niet voert, want dan gaan ze je voeten ook als voedsel zien en daar heb ik ze niet voor over.”