Geplaatst: 3 apr 2006 08:20 - Gewijzigd: 3 apr 2006 08:20

Halfje

Het RD jubileert in de eerste aprilweek. Ja, dank u, dank u! U natuurlijk ook hè, en jij. Ja wij allemaal een beetje gefeliciteerd. Allemáál zijn we blij en opgetogen. Dankbaar en tevreden. Want 35 jaar mag dan niet oud zijn als je zo’n leeftijd vergelijkt met die van de verzetskranten, we doen inmiddels toch een leuk poosje mee, dachten we zelf. Niet de jongste meer, zeker, zeker. Beetje belegen misschien?

Ho, ho, wacht even, belegen? Ben je betoeterd, nee, natúúrlijk niet belegen, maar rijp, ervaren en toch zo fris. Moet je bij een vrouw van 35 eens aan komen zetten met ”belegen”, dan heb je meteen een lel te pakken. En terecht. Trouwens, over verzetskranten gesproken: het RD is natuurlijk ook een beetje een verzetskrant. Nou en of.

Waarom dit onderwerp, hier en nu? Sst! Vraagje van de hoofdredacteur. Hij wil het feestje graag zo lang mogelijk rekken. Onder ons gezegd: ’t is nogal een fuifnummer. Zaterdag was het echt, dé dag zal ik maar zeggen, maar deze maandag wilde-ie graag nog wat nagloeien, een kleine afterparty houden. Wie weet wat-ie nog meer heeft bedacht. Geen idee. Ideeën, die heeft híj altijd.

Aardige man, onze hoofdredacteur. Aardig én kundig eigenlijk. Aardig kundig is het ook meer. Hij doet het leuk. Net als z’n maatje de adjunct trouwens. Want zo’n krant leiden, da’s geen sinecure, neem dat van me aan. Dagelijks een wondertje. Maar ze doen het graag. Grappig koppel. Wat zeg je: moet ik die mannen zeker te vriend houden? Nee hoor. Nou ja, natuurlijk toch ook weer wel. Maar we hebben allemaal recht op een eigen geluid, als we bij twijfel maar wel even langskomen met ons stukkie.

Want het luistert wel een beetje nauw hè, bij ons, dat snapt iedereen. Een héél beetje, twee beetjes. De krant kwam er niet voor niets en zijn bestaansrecht is nog altijd levensgroot. Dat heb je zaterdag toch goed gelezen, hoop ik. Niet? Nou dat jubileumnummer ligt er vast nog wel. Léés die krant. En blíjf ’m lezen! Nee, doe niet zo flauw, geen tijd, geen tijd, dat kunnen ze allemaal wel zeggen. Het RD mag je best lief zijn en flink wat tijd kosten, niks mis mee. We maken ’m graag voor je.

Daarover wilde ik trouwens nog wel iets kwijt, kan dat even? Want de klad kwam wel een beetje in de groei en dat zit me dwars. Behóórlijk dwars, mag ik wel zeggen. Internet? Alsof dat je eigen heerlijke knisperende papieren krantje zou kunnen vervangen. Laat je nakijken. Geloof al die goeroes toch niet die je dat willen wijsmaken. Fijn dat we een mooie digitale krant hebben. Perfect om erbij te hebben en om buitenstaanders langs te sturen. Maar voor ons toch niet in plaats van, o nee!

We sudderen al veel te lang in de buurt van die 60.000 abonnees, terwijl het potentieel het dubbele is. Ja, dat weten sociologen dan weer, die mag ik in dit verband graag napraten. Dat zou een te hoge doelstelling zijn? Oké, dan stellen we ’m toch wat bij? Wat nou, 100.000 nóg te veel? Raar hoor, maar ik doe niet lastig. Doe we d’r nog 10.000 af: 90.000. Akkoord, dat rekent ook makkelijker.

Elke abonnee brengt een half nieuw abonneetje binnen. Deal? Tussen nu en -wat zullen we zeggen- vier weken? Zes? Da’s toch niet zo moeilijk? Je onderschat je eigen overtuigingskracht. Wat is nou een hálfje? Samen met je zwager of je schoonmoeder een hele. Dat gaat lukken. Leuk, leuk, leuk, halen we deze lente toch nog die 90.000. Voelt dat goed? Dacht het wel. En jij doet mee!

MAX