Boerenkool met worst voor hulpverleners
SHARJAH (a/b Martinair MP 553) - Het Nederlands medisch team van alarmcentrale Elvia zet zich schrap. Nog even, dan wordt misschien het uiterste van ze gevergd. De onzekerheid knaagt. In welke toestand treffen ze de Nederlandse toeristen aan op de luchthaven van Colombo in Sri Lanka? „Ze kunnen wel allemaal uit hun dak gaan.”
Het is een onwezenlijke vlucht. Gelaten hulpverleners voorin, uitgelaten toeristen achterin. Voordat Martinair de gedupeerde Nederlanders uit het rampgebied van Zuidoost-Azië kan repatriëren, moet de chartermaatschappij eerst nog even een vrachtje vakantiegangers afzetten in de Egyptische badplaats Hurghada aan de Rode Zee.
Een uur later vervolgt de Boeing 767-300 van Martinair -de Koningin Beatrix- zijn in totaal veertien uur durende monstervlucht met twee tussenstops. Ook net boven Dubai, in de Verenigde Arabische Emiraten, zet het toestel zijn wielen even aan de grond om bij te tanken.
Aan boord trekt een bont gezelschap van reisorganisaties schouder aan schouder op naar het rampgebied: Hotelplan, SRC, Special Traffic, Olympia en Fox. „Normaal gesproken zijn wij concurrenten”, zegt de gepensioneerde oud-directeur Jan Kloosterziel van Hotelplan. „Maar nu even niet. In tijden van crisis slaan we de handen ineen.”
Aanvankelijk zou mevrouw De Boer met twee kinderen terugvliegen naar Nederland. Een derde kind is omgekomen bij het natuurgeweld in de zuidelijke kustplaats Galle. Door een vergissing van de autoriteiten moet haar man nog een keer naar de plaats des onheils om zijn overleden zoon te identificeren tussen een reeks dodelijke slachtoffers. Hartverscheurend. Mevrouw De Boer heeft daarom besloten toch in Colombo te blijven.
De 767 zet met een snelheid van 875 kilometer per uur koers richting rampgebied. Boven de woestijn van Oman serveren stewardessen de opgewarmde vliegtuigprak. Boerenkool met worst. Hollandser kan het niet. Een stewardess verwijdert alle kerstversiering uit het vliegtuig. „Uit piëteit met de slachtoffers”, laat ze weten. „Ik weet niet of het mag, maar dan plakken ze het spul er in Amsterdam maar weer op. Vrolijk Kerstfeest geldt hier even niet.”
Om kwart over elf Nederlandse tijd zet het toestel zijn wielen aan de grond. Het medisch team -gewapend met stethoscopen en hartslagmeters- ontfermt zich in Colombo over twee vrouwen. „Die zijn helemaal de weg kwijt”, zegt Korsten. Ook een Nederlandse jongen is er slecht aan toe. „Die heeft moeten zwemmen voor zijn leven.”
Er zijn nog geen reacties geplaatst.