Mariëlle Buys en Petra Jongeneel -  3 feb 2006 15:05 - Gewijzigd: 3 feb 2006 15:05

Met je voeten in een verfbad

Van Lodensteiners maken muurschildering in basisschool

HENDRIK-IDO-AMBACHT - Het enthousiasme spat ervan af. De verf op hun kwasten niet minder. Hoppa, nog een lik, want het einde van de 17 vierkante meter muurschildering is nog niet in zicht. De tekengroep 5 vwo van het Van Lodenstein College in Amersfoort houdt de moed erin. „Vandaag moet het af. Al gaan we door tot diep in de nacht.”

Schilderen

Zonder schoenen aan. Een schort voor. En een lik verf in het haar. Een doorsnee beeld van een vwo’er donderdag op de spiksplinternieuwe Koningin Wilhelminaschool in Hendrik-Ido-Ambacht. „Relaxt joh, vloerverwarming hier”, grijnst Leonora de Kloet (17). Even trekt ze aan haar schort. Op de achterzijde staat in geverfde letters ”Hup Holland”.

…pure concentratie…

De scholieren maken op de golvende muur van de aula een abstract ontwerp. Gerjanne Brand (16): „We proberen met de wandschildering uit te drukken dat elk basisschoolkind een kasplantje is. Het moet groeien om later de kas -de basisschool- te verlaten.” Gerjanne wijst naar de tekening van een plantje waar een houten latje naast staat. „Sommige kinderen hebben extra steun nodig.”

„De schoolleiding had contact opgenomen met onze tekenleraar Den Ouden met de vraag of wij de visie van de school wilden uitbeelden in een muurschildering. Nadat we elk een ontwerp hebben gemaakt, zijn we met het beste exemplaar doorgegaan en hebben dat verder uitgewerkt.”

Gerritha van Veldhuizen (16) verft een geel bloemetje, terwijl het volgens het ontwerp groen hoort te zijn. Lachend: „Als ik dat leuk vind, doe ik dat gewoon.”

„Om kwart voor vier stond ik naast m’n bed”, zegt een enthousiaste Leonora. Met de tekenleraar en vijf klasgenoten arriveerde ze tegen zessen bij de basisschool. Om acht uur kwamen de overige elf leerlingen aan. Toen was de verf al gemengd en het ontwerp met een overheadprojector op de muur geprojecteerd. „Met potlood overtrekken bleek nog een hele klus. Lastig joh, die golvende muren.”

Een groepje is met elkaar in discussie. „Welke kleur zal ik dit vakje doen?” Leraar Den Ouden vangt de woorden op. „We gaan niet over ieder dingetje pietlutten hoor!”Jan Top (16) -de enige man in het gezelschap- schildert ondertussen onverstoorbaar verder. Een groot vlak heeft hij met een roller onder handen genomen. Nu schildert hij met een penseel een klein driehoekje. „Hij is de leider van ons groepje en schildert thuis ook vaak”, zegt een meisje naast hem. Jan kijkt zijn klasgenoot even met een vernietigende blik aan. Dan, wijzend naar een gedeelte van de wand: „Ach ja, met een groepje van drie moeten wij deze ruimte vol krijgen. Als iets niet duidelijk is, ben ik vraagbaak.”

De wand moet in één dag klaarkomen. „We gaan door. Al is het tot diep in de nacht”, zegt een enthousiasteling. „Maar eerst nog chinezen. Als traktatie van de basisschooldocenten.”

Komt er nog een krabbel van de leerlingen op de wand? Gerjanne, lachend: „Na afloop dopen we onze voet in een verfbad. Dan allemaal handstand tegen de muur. En klaar is Kees.”