„Hulpverlening vraagt om mannen”
Toen hij na de mavo verder ging voor zijn havodiploma, wist Peter Goedegebure het zeker: hij zou naar de pabo gaan. Beroepentests wezen echter in een andere richting. Na het bezoeken van een open dag was de keus duidelijk: geen opleiding tot schoolmeester, maar een studie maatschappelijk werk en dienstverlening.
„Bij tests kwam de sociale kant als beste uit de bus. Uiteindelijk voelde ik me geroepen om de hulpverlening in te gaan. Met een groep van het Calvijn College in Goes gingen we met de bus naar een open dag van de Christelijke Hogeschool Ede. De informatie die we daar kregen, overtuigde mij: Deze opleiding wil ik volgen.”
Velen zien maatschappelijk werk als een vrouwenberoep. Een vertekend beeld, vindt Goedegebure. „Bepaalde problemen, zoals alcoholverslaving, komen veel bij mannen voor.” Hij zou daarom graag meer mannen in de zorg zien.
Bij Agathos Thuiszorg is hij de enige mannelijke psychosociale hulpverlener. „In het team van rayon Zeeland werk ik met twaalf vrouwelijke collega’s. Soms zou ik het fijn vinden om met een mannelijke collega over het werk te kunnen praten en te vragen: Waar loop jij tegenaan? Hoe los je dat op?”
Voor de cliënten is het goed als er ook mannelijke hulpverleners zijn, denkt Goedegebure. „Er zijn onderwerpen waar je in man-mancontact makkelijker over praat. Bij relatieproblemen bijvoorbeeld is het voor een man prettiger om een gesprek te hebben met iemand van hetzelfde geslacht.” Over het begeleiden van vrouwelijke cliënten is hij positief. „In het begin is het vaak even wennen, maar daarna verloopt het goed.”
Er zijn nog geen reacties geplaatst.