Gerco Verdouw - 16 jan 2006 15:42 - Gewijzigd: 16 jan 2006 15:42

Met meesters meer mans

„Ook al is het salaris minder hoog dan in het zakenleven, toch zouden meer jongens moeten kiezen voor het onderwijs. Mannelijke identificatiefiguren zijn belangrijk voor kinderen.” Simon Maljaars (37), leerkracht van de Juliana van Stolbergschool in het Zeeuwse Kapelle, heeft geen spijt van zijn keuze voor de klas.

Maljaars.

In groep 8 is het rustig. Meester Maljaars leest voor uit ”Weerzien met de vijand” van Henk van de Berkt. Met het hoofd in de handen luisteren enkele leerlingen ontspannen naar het verhaal. Een jongen maakt ondertussen een tekening af. Zijn buurman zoekt vast de oefening in zijn taalboek op. Een meisje staart door de ramen naar de middeleeuwse toren van Kapelle.

Als het hoofdstuk uit is, begint Maljaars een gesprek over het voorleesboek. „Wat zijn eigenlijk de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog?” Een paar vingers gaan omhoog. Corné: „Alles moest weer worden opgebouwd.” Jurrian: „Iedereen was arm.” Nicole: „Sommige mensen hebben hun hele familie verloren.” Uiteindelijk komen de kinderen met het onderwerp dat Maljaars wil aansnijden: mensen die aan de oorlog psychische problemen hebben overgehouden.

Extra’s
Na de korte taalles laat de leerkracht collages zien die de leerlingen ’s morgens moesten inleveren. De werkstukken gaan over het Midden-Oosten. „Kijk, Coen heeft Irak gekozen. Dat land staat elke dag wel in de krant. Wat is daar eigenlijk aan de hand?”

Later legt Maljaars uit dat hij regelmatig de actualiteit aansnijdt. „Kinderen moeten verder leren kijken dan hun eigen dorp of provincie. Ik vind het belangrijk dat ze ook weten wat er in de rest van de wereld gebeurt.”

Het tekent de Zeeuwse leerkracht. Hij wil zijn leerlingen wat extra’s meegeven. En dat blijft niet beperkt tot ’wereldse’ zaken. Maljaars: „Luther heeft eens gezegd: Ik ken geen stand op aarde die ik meer zou beminnen dan die van leermeester. Als leerkracht heb je de mooie taak om kinderen te wijzen op hun eeuwige belangen. Dat is echt de meerwaarde van ons werk. Die momenten dienen zich soms zomaar aan: ’s morgens onder de Bijbelles of tijdens de kerkgeschiedenisvertelling. Je mag de kinderen wijzen op de Heere, Die doorgaat met Zijn werk. Ook onder jongeren!”

Pabo
Maljaars vindt het jammer dat zo weinig jongens kiezen voor de pabo. „Ds. Golverdingen heeft eens gezegd dat de afwezigheid van een mannelijke identificatiefiguur leidt tot gemakkelijker vervreemden van het gereformeerde milieu. Veel jongens kiezen tegenwoordig voor een baan in het zakenleven, omdat het beter verdient. Als je het middel mag zijn voor de redding van één ziel, dan is een hoog salaris niet belangrijk. Voorwaarde is wel dat je hart voor kinderen hebt.”

Bijna twintig jaar geleden ging Maljaars naar de pabo in Gouda. „We gingen met zeven Zeeuwse jongens naar Gouda en zochten elkaar iedere keer weer op. Ik heb de pabo als vormend ervaren. Je kwam met verschillende mensen en opvattingen in aanraking. Vaak ging het gesprek over diepere zaken. Je leerde je mening te vormen, maar ook vast te houden.”

Zijn eerste stage herinnert de leerkracht uit Kapelle zich nog goed. „Dat was in Tholen, waar mijn vader leerkracht was. Voor een stukje voorlezen had ik een uur voorbereiding nodig. Het was wel even wennen om spelletjes als zakdoekje leggen met de kinderen te doen.”

Maljaars zou het beter vinden als pabostudenten al na het eerste jaar kunnen kiezen tussen bovenbouw en onderbouw. Nu kan dat pas na het tweede jaar. „Jongens moeten meerdere stages op de kleuterschool doen, terwijl ze allang weten dat ze in de bovenbouw willen gaan lesgeven. Een korte stage bij de kleuters vind ik voor jongens wel genoeg”

Motivatie
In mei 1990 begon Maljaars als leerkracht in groep 3 op de Juliana van Stolbergschool in Kapelle. In de jaren erna heeft hij alle groepen wel zo’n beetje gehad. De laatste zeven jaar stond hij voor groep 8. „Deze klas heeft toch wel mijn hart. Je maakt de leerlingen klaar voor het voortgezet onderwijs. Zij sluiten aan het eind van het jaar ook hun schoolperiode af. Omdat je de kinderen het hele jaar hebt, kun je ze nog wat meegeven voor de nieuwe wereld waar ze inrollen.”

Een probleem met groep 8 is wel dat de leerlingen na het maken van de eindtoetsen hun motivatie verliezen, zegt Maljaars. „Het staat dan al vast waar ze naartoe gaan, dus waarom zouden ze zich nog druk maken? Ik ga toch gewoon door met mijn lessen, maar probeer wel extra leuke dingen te organiseren. Zo hadden we hier pas iemand uit het bedrijfsleven op bezoek die een techniekles verzorgde. Ook een dagje naar Den Haag is een jaarlijks terugkerend uitje. Kinderen kijken naar zoiets uit en dat geeft weer een impuls.”

- Opleiding: Pabo, bijvoorbeeld in Gouda, Ede of Zwolle.
- Duur: Vier jaar na de havo, drie jaar na vwo of mbo.
- Vormen: Voltijd, deeltijd of duaal.