Gerald Harbers - 17 dec 2005 09:59 - Gewijzigd: 17 dec 2005 09:59

Enorm blij met school

Nelline: Wennen om de armoe met eigen ogen te zien

„Alle mensen vinden Nederlanders zo lief omdat ze hen helpen.” Nelline Boers en Ernst van Grol -beiden 13 jaar- gingen twee weken naar India als ”young ambassadors” van Woord en Daad om daar projecten te bekijken. „In de muur van de kliniek zit een gat, dat is het raam. Een ander, groter gat is de deur.”

Ernst en Nelline op een school in India.

Beiden sprongen een gat in de lucht toen ze hoorden dat ze naar India zouden gaan als young ambassadors van Woord en Daad. Nelline: „Ik heb direct mijn ouders gebeld die op dat moment in Canada waren.” Nelline en Ernst bezochten in de zomervakantie twee weken lang allerlei verschillende projecten van de zendingorganisatie.

De tweedeklassers gaven gisteren een presentatie op hun school, de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap in Apeldoorn. Nelline: „Een paar duizend kinderen kunnen een opleiding volgen omdat wij hier in Nederland daarvoor geld geven.” Ernst: „Omdat het werk van Woord en Daad echt steun verdient.”

Beiden gaan de komende maanden aan de slag als ambassadeurs van de projecten in India. Nelline: „Ik ga naar de basisscholen waar ik vroeger heb gezeten en geef daar een presentatie.” Ernst vertelde eerder al over de projecten aan de leden van zijn gemeente in Apeldoorn.

De jongeren in India zijn volgens Nelline „enorm blij” dat ze naar school kunnen. „Ze beseffen dat ze bevoorrecht zijn.” Ernst: „Heel veel jongeren kunnen niet naar school, simpelweg omdat ze te arm zijn. Doordat ze een opleiding krijgen, kunnen ze geld verdienen en hebben ze een toekomst.” Nelline: „Op school leren ze timmeren of computeren. De meiden krijgen naailes. Aan alle kinderen wordt ook uit de Bijbel verteld.”

Discipline
De indrukken die het tweetal opdeed tijdens de reis waren „bijzonder.” Nelline: „Het was wel wennen om de armoe met eigen ogen te zien. Dat is veel zieliger dan op een dia of zo.” Ernst: „Alle auto’s rijden kriskras door elkaar. Iedereen toetert aan één stuk door.”

De belangstelling van Indiase jongeren voor de twee Nederlanders was overweldigend. Nelline: „In de eerste week toen we op de vakschool in Hyderabad waren, hingen de kinderen aan onze armen. Echt, soms met bosjes.”

Tijdens een les moest Nelline haar naam ergens opschrijven. „Dat heb ik geweten. Meteen kwamen alle leerlingen in het lokaal -ongeveer veertig jongens- op me af. „Please write your name here”, zeiden ze allemaal.” Ernst lachend: „In de les waar ik bij zat, kreeg er één een draai om de oren omdat-ie niet luisterde; dat zou volgens mij in Nederland nooit gebeuren.”

De discipline op school is totaal anders dan in Nederland, zeggen de twee. Nelline: „Als iemand iets wilde zeggen, moest hij eerst toestemming vragen. Kreeg hij die, dan ging hij met de armen over elkaar staan, stijf rechtop. En na afloop bedankte hij de klas dat die geluisterd had.” Ernst: „Op een groot plein moesten de leerlingen elke dag marcheren. Het had iets militairs.”

Een ander verschil met Nederland is de openheid over het geloof. Nelline: „Jongeren praten daar heel open over. Ze vragen gerust waar wij voor bidden.” Ernst: „Een paar jongens die ik sprak vroegen of ik een verhaal over Elisa uit de Bijbel wilde vertellen. En ze luisterden echt.” Nelline: „Je kunt je niet voorstellen dat jongeren dat hier zouden vragen.”

Mishandeling
Elke dag schreef het tweetal een verslag voor de jongerensite van Woord en Daad over hun belevenissen. Ernst en Nelline interviewden ook een aantal leeftijdsgenoten. Ernst: „Ze vertelden hoe ze over Nederlanders dachten: allemaal lieve mensen die geld geven. Bij Nederland dachten ze vooral aan molens en bloemen.” Nelline: „In de straatkinderopvang hoorden we verhalen over thuis. Een kind vertelde dat haar vader al het geld verdronk en dat hij moeder mishandelde als zij haar kinderen aandacht gaf.”

Het bezoek aan een stamgebied waar Woord en Daad een kliniek en een schooltje hebben, maakte een diepe indruk op Ernst. „Die mensen zijn echt arm. Ze hebben zelfs geen touw om iets vast te knopen. Dus deden ze dat met stengels van planten. De hutten waren van bananenboombladeren gemaakt.” Nelline: „In de muur van de kliniek zit een gat, dat is het raam. Een ander, groter gat is de deur.”

Zie ook: http://jongeren.woordendaad.nl.