Petra Jongeneel - 18 nov 2005 17:04 - Gewijzigd: 18 nov 2005 17:04

Crimineel wordt toezichthouder

„Het is moeilijk om mijn vrienden aan te spreken, maar het is mijn taak”

NIJMEGEN - Vorig jaar stond het viertal jongeren nog als crimineel te boek. Ze draaiden hun hand niet om voor een fietsendiefstal of een stevige vechtpartij. Deze week liepen ze voor het eerst als toezichthouder in uniform door het centrum van Nijmegen. Om verdachte jongeren aan de tand te voelen.

Enthousiast springen de jongeren uit de politiebus. Hun uniformen -die ze donderdag van de burgemeester van Nijmegen kregen- trekken ze nog even recht. Nu is het surveilleren geblazen.

„Die gozer gaat me uitlachen, ik weet het zeker; ik ken ’m.” Nicky Rossen (17) kijkt naar zijn overbuurjongen die in winkelcentrum Dukenburg slentert. Deze kijkt minachtend naar Nicky’s donkerblauwe jasje, waarop met knaloranje letters PTN, Preventieteam Nijmegen, staat. „Een slechte zaak dat je hier zo loopt, man.” Even aarzelt Nicky. Dan trekt hij zijn mond open. „Je kan het gewoon niet hebben dat ik een opleiding volg, man.” Zijn overbuurjongen heeft geen weerwoord.

Nicky volgt een opleiding voor toezichthouder aan het ROC in Nijmegen. Samen met vijftien andere jongeren die met de politie in aanraking zijn geweest. Hun taak is: jongeren aanspreken op ontoelaatbaar gedrag. Loopt een akkefietje uit de hand, dan schakelen de jongens de politie in, waarmee zij via een portofoon in contact staan.

Goran (17) -„ik wil niet met m’n achternaam de krant in”- vindt het project „steengoed.” „Ik wilde altijd al iets met beveiliging.” Zelf heeft hij daarmee in het verleden „genoeg” te maken gehad. „Tja, ik heb wel eens met vrienden een fiets gestolen. En ben betrokken geweest bij een vechtpartij. Daar zijn rake klappen bij gevallen. Maar zoiets gaat me nu niet meer gebeuren.”

Wat gebeurt er als Goran zijn vroegere vrienden tijdens de surveillance tegenkomt? „Ik zou het moeilijk vinden hen aan te spreken als ze iets verkeerds doen. Maar het is mijn taak.”

Goran zou jongeren op straat wel over zijn criminele verleden durven vertellen. „Misschien sta ik juist dan wel sterker. Dan landt de boodschap. Met mij is het ook goed gekomen. Het is toch geweldig om als toezichthouder de straat op te kunnen?”