Geplaatst: 9 nov 2005 09:40 - Gewijzigd: 9 nov 2005 09:40

Meer jongeren voelen zich onveilig

Het aantal jongeren dat zich onveilig of bedreigd voelt, neemt toe.

Liesbeth en Marien reageren op de stelling:. Ik voel me steeds vaker onveilig

Liesbeth van de Berg (19), Aarlanderveen

„Ik voel me de laatste jaren vaker onveilig dan vroeger. Als je ziet wat er allemaal gebeurt, krijg ik echt geen veilig gevoel. In de onderwereld wordt zomaar iedereen neergeknald, in Parijs zijn grote rellen, je hoort steeds van aanslagen - ik heb de indruk dat de samenleving steeds minder veilig wordt.

Ik woon zelf midden in de polder. Elke dag rijd ik op mijn fietsje door de verlaten polder, je ziet soms geen mens. ’s Avonds fiets ik daar dus echt niet alleen! Dat kan gewoon niet. In de stad is er altijd wel iemand die ik aan kan schieten voor hulp, maar in de polder lukt dat niet. Daar is het bovendien nauwelijks verlicht; bij ons is het ’s avonds gewoon donker. Je zal dan maar net de verkeerde persoon tegenkomen.

Ik zit op school in Amersfoort, op het Hoornbeeck. Daarom kom ik vaak op station Utrecht-Centraal. Ik ben niet meer bang voor aanslagen op de trein. Na de aanslagen in Spanje had ik dat wel. Op het station zijn wel heel vaak hangjongeren. Als ik langs hen moet denk ik: Als ze maar niets zeggen. Ik vind het al vervelend als ze alleen maar kijken.

Gelukkig heb ik zelf nooit met agressie te maken gehad. Maar je weet wel dat het kan komen. Het is hier nu nog wel niet zoals in Parijs, maar wie zegt dat die rellen hier niet ook ontstaan?

Door de liquidaties van de laatste tijd voel ik me nog niet zo erg onveilig: ik leef toch niet in de onderwereld. Erger was het toen Pim Fortuyn en Theo van Gogh werden neergeschoten. Die ken je immers. Nu blijkt weer dat Samir A. ook Van der Vlies van de SGP op z’n lijstje had staan. Als je dat hoort, komt het wel heel dichtbij.”

Marien Vierbergen (16), Ede

„Ik voel me de laatste jaren niet echt onveiliger in vergelijking met de jaren ervoor. Als ik op straat loop, heb ik echt niet het gevoel van: Hier kan me wel eens wat gebeuren. Ik zou niet weten waardoor ik me onveilig moet voelen.

Natuurlijk heb je de hangjongeren die vaak voor gevoelens van onveiligheid zorgen, maar ik heb daar geen last van. Hier in Ede zijn ze ook; ik kom ze wel tegen als ik uit catechisatie kom. Maar ik blijf niet bij hen staan, ik fiets gewoon door. Doordat ze daar onder een lantaarnpaal staan, voel ik me niet minder op m’n gemak.

Verder zijn er wel slecht verlichte straten hier, maar ook die zou ik niet onveilig willen noemen. Als ik erdoorheen fiets, zijn er vaak wel meer mensen, dus dan denk ik: Wat kan mij hier nu overkomen. En meestal denk ik zelfs daar niet aan.

Als ik hoor van die rellen in Frankrijk, maak ik me niet echt zorgen dat die overslaan naar Nederland. In Frankrijk zitten ze met die hele discussie over hoofddoekjes en zo, hier speelt dat helemaal niet. Bovendien heb je daar volgens mij veel meer van die jongeren in achterstandswijken.

Ook voor de toekomst ben ik niet echt bezorgd wat de veiligheid betreft. Ik heb het idee dat Nederland de laatste tijd wel aardig stabiel is. En waarom zou dat niet zo blijven? Als de veiligheidssituatie blijft zoals die nu is, ben ik echt niet bang om te trouwen en kinderen te krijgen. Ik geloof dat ze dan best heel veilig kunnen leven.”

Vind je het leuk om je mening te geven over een stelling? Stuur een mail naar De Achterkrant: achterkrant@refdag.nl.